In the blink of an eye

             

Undeniable facts: Life isn't all about magic. The way isn't paved with roses. People do not react the way we need them to. Your whole life is indeed able to change in a minute. Health isn't supposed to be taken for granted. The same goes for people, as well. Some days are shitty, you wanna stay glued to the coziness of your dear bed. Other days are fucking awesome like starring in a fairytale. Neither lasts forever. That's ok. Life is worth because of the line. You know the line I'm talking about. That line which can be straight as hell and numbs you. The same line can keep bouncing and make you nervous, excited... Real family isn't all about the same blood running through your veins. Sometimes a totally different type of blood can blend with yours. People choose to stand by you no matter what. No matter how crazy you seem to be. No matter how tiring it is to repeat your silly thoughts over and over again. Of course, you are lucky to encounter at least one human being willing to do so. Keep that in mind. The thing is quality, not quantity. I have reached a point quite early this year, to think through situations, people's reactions, and stuff. We haven't even approached New Year to make such thoughts, but for me here it is. I realized that sometimes while you feel doomed, you are blessed instead. But you are blind. People around us, really unfortunate people, teach us daily that almost nothing is impossible. Yet, here we are whining and feeling miserable because of the lack of what we own. In the end, the only thing we have to do is change our mindset. 

Special tribute to Sundays

Is it Sunday or Pre-Monday? I feel that the case depends on your age and definitely your way of life. As I kid I still have that dreadful memory of this Pre-Monday thing. The fear of the new week coming towards me with 200km/second! That dreadful of a feeling. Of course, you don't need to be an expert in order to interpret it. The coming of Monday was accompanied with the backpack on my shoulders full of books I had no interest in. ''Mommy please I beg you... I don't want to go to school. I have a fever for Christ's sake. Just feel my forehead burning''! However, I don't recall myself playing sick so as not to attend school. I've always had a thing for my beloved friends. I wanted to hang out with them so badly so I was able to bear the surroundings. Indeed I'm overreacting but that's so typical of me. Since our teachers never used any leather straps and made us show our palms wide open I shouldn't be ungrateful. Back when I was a kid my schooldays weren't associated with neither such strict professors nor parents. So I guess I'm making a big deal out of it. Anyway, this doesn't change the fact that I hated Sundays. They have never seemed sacred to me until now. I'm not that old but I'm not that young either. There are several stages in life I've been through and I can have a whole opinion so far. S.S. are supposed to be dedicated to one's self. The religious ones consider Sundays dedicated to their God. I can't blame them anymore. In short of a way I agree. S.S. (short for sacred Sundays) should be all about us. Your body has to rest and your soul has to let go of all this nonsense stress it endures during the week. I have seen people performing all kinds of tasks, two even three jobs, always on the run because their clock is ticking so loudly and it comes after them so fast. Really fast. They get anxious about being on time for their obligations so after all, they forget all about living. They're only struggling to survive. Guys come on, S.S. should be a matter of hugs, of fluffy socks, of soft blankets, of insanely cute pets on your laps, of beloved friends and happy faces, a good book, food for thought, of a hot cup of coffee served in your favorite mug which makes you smile. Our purpose in life isn't just surviving. Nor just living wildly without taking into consideration the consequences. The truth lies somewhere in the middle. One just needs to find that in between which makes him content. While feeding your body don't ever forget to feed your soul. Give yourself a break from time to time. Recharge. Because one day, oh one day it won't forgive you for letting it starve. It won't. 

About pride.

Let's talk pride today.
Being gay or straight is nothing to feel either proud or ashamed of. It’s not matter of pride. Not being a dumbass bully is therefore a reason to feel proud.
Feel proud of your achievements folks. Not of the things you accidentally possess. Feel proud of your parents who didnt raise a brat. Who had the patience to explain over and over again the things that really matter.
Do you feel proud being gay, love? Why? Do you feel proud being straight pumpkin? Why? Is pride blocking every single cell in your body because of being Greek? Why? Do you feel above and beyond all being American/Italian/Albanian/French/African/Briton/Swedish/Egyptian etc? Why? Do you feel proud of your pretty face? Why? Do you feel proud of your tall height? Why? Are you proud of being a male? Why? Pride overwhelms your heart and brain being a female? Why? Do you feel proud of your ancestors? Well, the question remains the damn same. WHY ON EARTH? WHY? Is there anything left from them in your DNA? It's high time we cut the bullshit, right? Our era requires more brainy people if we want to save this mess. Cause let's face it. It is indeed a mess. You are surrounded by a huge, an enormous, a vicious mess. So, the least you and I can do is finally cut the bullshit. That's my point of view. We can't afford to be dumb anymore. The mess worsens day by day and all we do is feeling PROUD. Gay pride? Are you for real people? What are you feeling proud of? Your sex life? Seriously? No one should feel proud of his sexual preferences, for God's sake. Even if there was a straight pride I would feel the exact same confusion. So let's get this straight (or gay guys whatever!). Unless you are a sick bastard, a perverted ''human being'' who assaults children or any kind of individual or even animal, in this case, death penalty should be a fair punishment. If that's the case you should feel like scum cause that's exactly what you are. In any other case though, if you don't respect the one you share your bed with, you have nothing to feel proud of. Pride is a feeling associated with good deeds. With kind-hearted people. With handicapped individuals who manage to achieve their life goals even though they were born (or shit happened during life) with fewer abilities than the rest. Either gay or straight, either Greek or American, either Christian or Jewish, you have reasons to feel proud for every single time you made your mother smile. For all the times you saw your father happy and you were to blame. You should feel insanely proud for all the times you made your lady feel like she's the most precious and beautiful woman in the universe and instantly drew a wide smile on her face. You have to feel proud of making your man feel like he's the best partner you could find in ''crime''. You should feel deeply proud for all the times you didn't judge a book by its cover. You should feel proud of all the times you were so mad but you kept your shit together in order not to hurt someone's feelings. You should feel proud because you thought twice before taking revenge on someone cause you remembered that hatred is bad for your health. Way worse than a cigarette. No need to feel proud of your doctor daddy or your lawyer mummy. You definitely shouldn't feel proud of being rich or poor. It was a random fact, fellas. Stop feeling proud of random facts and start feeling proud of the things that matter. Of the things, you achieved along with your hard work. Because your sweaty effort paid off. Cheers to the ones who stood on their own feet and made a difference. Big or tiny. Who cares? It means something to them so it's automatically big. Feel proud of all the times you spoke up and stood your ground without the fear of being bullied. You are awesome for all the times you were completely able to underestimate somebody who did you wrong but you said nothing and walked away from their negative energy instead. Feel proud because you sacrificed a good party or a date, stayed in and read your asses off and now you are able to get into college or even get a scholarship cause you ain't a silly brat expecting the fat weekly allowance even if your parents can easily afford to do so. Be proud because you choose the hard way, having a stupid boss (chances of the boss not being a complete moron are scarce) above your head telling you what to do even if your dad owns a successful company. Feel proud because you don't take people for granted and you aren't too selfish to express gratitude. These are some quite awesome reasons why YOU should feel proud. Don't feel pride because you were accidentally born in a certain way. It's totally useless. 

No need to read this

You know what?It is all about our point of view guys. It is a matter of where we stand, the way we were raised, our role models, our close friends and our surroundings. Dont say it is irrelevant. It aint. Wish I knew why September feels so freaky every single year. It is such a weirdo. I turn my head and all I see is people going through something like a phase. Their state of mind is just NOT where it needs to be. A constant struggle for mental peace. Seems like a sci fi scenario. It aint based on actual events. No one ever managed to figure it out during September. No wonder why Wake me up when September ends became such an enormous hit. So many people felt the lyrics vibrating through every single bone. Its like a need-to-overcome-and-face process which you simply cannot skip. It means the end of summer and the start of something new. New is accompanied by both better and scary. The unknown has the ability to freak you out.. You have to elevate, to improve. Upgrading...

. What if your heart wants to but your surroundings just wont cooperate? Sometimes you have a huge urge to give yourself to something new and awesome but despite your good will it is impossible. So hard to find. People tend to compromise to such am extent that as far as Im concerned, it scares me to death. Gosh boy youre not a tree. You have no roots. Move forward if your present location cant satisfy you anymore. Dont make a fool out of yourself. They say our only true prison is our mind. We are behind the bars of our own thoughts which we can easily break. Thats what they say and indeed thats the deal. If you want something you never had, do something you never did. Stand up from that couch of your daily routine and change things. Learn how to be truthfull. Speak your mind. We are already so tired of our own bullshit each and every one of us so it is hard to deal with yours too. Do not fear to break someones heart. Be afraid of your own lies. They can cause some serious damage to someones mental state and that can be devastating. People are trained to handle hardships far more better than they initially think. A friend of mine once told me that the hardships we face are especially tailored for us individually. We have been given the power to overcome them. But thats a common secret since we cant recognise that strenght at first. Your morals, your ethics, your rules are your very special point of view. From where you stand you have a special attitude. You are holding certain tools to fix the destroyed pieces of yours that others might not hold. Use them wisely. Some people ask their significant other: Do you love anyone else besides yourself? But how can anyone love anybody on Earth unless he loves his own reflection in the mirror? Its part of the life puzzle. REM may sing Tik Tok but also that girl Keisha sings Tik Tok and its totally absolutely ultimately different the emotion they give you. Like some people who just smell the rain whereas others feel it and have no problem getting wet and reveal their true face. Masks off. 

September is the new January

New Year's resolutions. It feels like New Year's Eve even though we don't wear any velvety gloves or silk scarves. Despite the fact that it's not freezing cold outside and we aren't lying next to our beloved ones in front of the fireplace drinking hot chocolate and telling funny stories... (well, it seems I've painted a quite picturesque and cozy portrait and I have an urge to dive into it..! Thankfully winter is indeed coming though your majesties)! Anyway let's come back to reality folks. We are in the late mids of August and we watch closely as summer moves on. Its the end of a salty, calm and sandy chapter. Most of us spend a whole winter looking forward to wear our swimsuits and throw away our alarm clocks. Responsibilities and anxiety are slowly being deleted... When we finally walk through August we feel the need to wear our cozy jackets and blue jeans again. We kinda enjoy that chilly breeze blowing and we are getting ready to replace that tasty mojito with a black Greek coffee. And aw how I love that smell in the morning... Its our daily routine calling after all and it might sound crazy but we do miss it. You know what they say. When we get used to something its hard to let go. As far as Im concerned this time of the year feels much more like New Year's Eve than New Year itself. People tend to set new goals, tryna pursue new ambitions, alter their so-far lifestyle, trying to figure out a way to come closer to their dreams. It's like a bet with yourself, a very personal case, a deal. You shake hands with that reflection in the mirror. You must admit. It is a new beginning. The after-summer period rings a certain bell. September is the new January. 
PS. To all those poor or not so poor souls out there I wish that you find a way to secure your dreams inside your dreamcatcher. <3
https://www.youtube.com/watch?v=SozRDiTfteQ
https://www.youtube.com/watch?v=7wfYIMyS_dI
https://www.youtube.com/watch?v=oVl4qvHuY8g

Αφιέρωμα σε όσους κυμαίνονται από Ιμίζ μέχρι Πουλόπουλο.

Είχα ανέκαθεν μια προτίμηση σε οτιδήποτε ξενόφερτο. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα μια κλίση προς την ξένη μουσική ας πούμε. Άθελα μου εκθείαζα τόσο τους ξένους καλλιτέχνες με αποτέλεσμα να σνομπάρω τους εγχώριους. Έχω μεγαλώσει με την κλασσική καραμέλα ''για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι'', φράση την οποία δεν πολυχώνεψα ποτέ. Υποδήλωνε έντονα το χάσμα γενεών και ως αντιδραστικά στοιχεία που είμεθα δεν θέλαμε να μας μάθουν αλλά θέλαμε να τους μάθουμε. Είναι όμως αμφίδρομο. Έτσι πάει. Καλό είναι να ξέρεις γενικότερα τις ρίζες σου (και όχι μόνο τις δικές σου αλλά και να έχεις μια πιο σφαιρική γνώση προκειμένου να μην καταντήσεις ένα ρατσιστικό καθαρματάκι). Αντιπαθούσα πάντοτε και τους Ελληναράδες. Προσοχή! Όχι τους φιλέλληνες. Έχει μέγιστη διαφορά. Μια Ελληνική σημαία ή οποιαδήποτε σημαία σε ένα μπαλκόνι δεν μου φάνηκε ποτέ ελκυστικό θέαμα. Εν πάσει περιπτώσει μετά λύπης μου συνηδειτοποιώ πως η γενιά μου (τα παιδάκια του 90) είναι η τελευταία ίσως γενιά που είχε την τύχη να ''προλάβει'' έστω στο μεταίχμιο αυτή την χρυσή εποχή. Τότε που βγαίναν αληθινά τραγούδια και ήταν αχρείαστη η προσβλητική αργκώ για να περιγράψει την ασχήμια μιας κατάστασης. Δεν ήταν τόσο ωμά τα πράγματα, είχε περισσέψει ένα τσουβαλάκι ρομαντισμού και αστερόσκονης. Δεν θέλω να πω πολλά απλά να δηλώσω υπερήφανη που η μουσική κλίμακα των φίλων μου κυμαίνεται από φριστάιλα γουάκα μάκα φον μέχρι καλοκαίρια και χειμώνες περιμένω να φανείς... Μπορούμε να μεταπηδήσουμε από dance with the devil μέχρι τα δειλινά που μια φωνή μου ψιθυρίζει μυστικά δεν θα γυρίσεις πια. Στα mp3 μας μπορεί στο 32ο τρακ να έχουμε push me and then just touch me till I can get my satisfaction (Θεε μου με τέτοιους στίχους που μεγαλώσαμε no wonder why we ended up like that!!!) και στο 57ο να βάζουμε στο τέρμα ξημερώνει Κυριακή μην μου λυπάσαι. Είμαι επισήμως υπερήφανη για την γενιά των 90s επίσης που βγήκε όλη εκείνη η τρελή γκάμα από Τριαντάφυλλο και κράτα τα όλα μέχρι πες μου που χάνεσαι που εξαφανίζεσαι ένα σημάδι μόνο περιμένω, στο μέρος της καρδιάς τις φλέβες μου κρατάς τις κόβεις και σιγά σιγά πεθαίνω. Μετά απ αυτό το weirdo flashback λοιπόν ας μου επιτρέψετε να εστιάσω στον αληθινό θησαυρό που κρύβει μέσα το μουσικό σεντούκι και απλά να κλείσουμε τα μάτια και να ταξιδέψουμε σ εκείνη την εποχή διάολε. Θα ήθελα επίσης σε αυτό το σημείο να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη μαμά μου και τον μπαμπά μου οι οποίοι φρόντισαν μέσα από τις εκκωφαντικές τους διαφορές στα μουσικά δρώμενα να μου μάθουν από Beatles & Rolling Stones, Simon and Garfunkel μέχρι Μίμη Πλέσσα, Χατζιδάκι, Λευτέρη Παπαδόπουλο και Μπιθικώτση.
Ήταν εξαιρετικά δύσκολο να διαλέξω αλλά βάζω την προσωπική μου πινελιά και γούστο και εύχομαι να ταυτιστείτε.  My very special top 30..
https://www.youtube.com/watch?v=zWNV91jcuNA

https://www.youtube.com/watch?v=_dm-jabNORE

https://www.youtube.com/watch?v=UAeF9KcELWE

https://www.youtube.com/watch?v=rKA9iNQ0bik

https://www.youtube.com/watch?v=4DuYkqDA9ZY

https://www.youtube.com/watch?v=OVj5ylgZjA4

https://www.youtube.com/watch?v=RFmxH4N48vc

https://www.youtube.com/watch?v=juHu07HrKLg

https://www.youtube.com/watch?v=f4ejpd2DqZY

https://www.youtube.com/watch?v=aGmRWd-ni_U

https://www.youtube.com/watch?v=rqDJoATIh34

https://www.youtube.com/watch?v=gjfmgPwKy2I

https://www.youtube.com/watch?v=nFiaE_sbd1E

https://www.youtube.com/watch?v=2PRgmdNx0eY

https://www.youtube.com/watch?v=mwhq326xHr0

https://www.youtube.com/watch?v=GXG6H08AVIQ

https://www.youtube.com/watch?v=66mVnsegidc

https://www.youtube.com/watch?v=HX8mSPA-OiE

https://www.youtube.com/watch?v=sdh4So1RQXg

https://www.youtube.com/watch?v=yjOIRYSawgA

https://www.youtube.com/watch?v=AM2pyQoRDIs

https://www.youtube.com/watch?v=4QugPbpjpJQ

https://www.youtube.com/watch?v=b8KObzEx0zQ

https://www.youtube.com/watch?v=lBMy5KT5rbo

https://www.youtube.com/watch?v=k2Q1tKv4goM

https://www.youtube.com/watch?v=CIleulcZPnA

https://www.youtube.com/watch?v=2V9nINc8dAA

https://www.youtube.com/watch?v=qV3T6BsrA3E

https://www.youtube.com/watch?v=Tgjbmy8vPTA

https://www.youtube.com/watch?v=S2MynMibAAM

Με απεριόριστη αγάπη.
ΥΓ. Καλό νταλκάδιασμα αγαπούλες. <3

Go ahead. Have a shot of your own bullshit. Cheers!

Caution: Do not add too much trust or the recipe will be ruined. The cake will go bad. And you are getting overweight cause the disappointment will be huge and you not able to carry it all by yourself. In fact it will make your soul feel nothing close to light and calm. The burden will become enormous. You will fill full. Full of bullshit. Here comes the old saying that goes like.. shame on you if you fool me once, shame on me if you fool me twice. It has got a whole lot of truth. It is indeed shame on us if we offer a smile full of trust to someone who at some point treated us like shit. Please excuse my slang. But I have no other better way to express my point of view. People keep surprising me and myself in a really bad way nowadays. I am completely stunned and charmed if an honest and decent and most of all non-arrogant person lies in front of my eyes. Stop thinking you are the fox and the rest of us are poor sheep chewing and finally swallowing your grass full of bullshit. Cause sometimes we do understand. We do. But we are selective with the battles we are fighting since not every war is worth taking part in. Some kind of battles just suck every tiny bit of your energy and leave you breathless. No need for that. No need for that certain drama. Choose where you have to disguise as a glamorous drama queen honey. Don't swallow their bullshit. Spit it on their face and then again make them taste their own medicine. 

Why does it always have to be me?

Why do I always value you more than I value my own self? Why do I always have to convince my poor self that there must be something wrong with me cause you are just perfect? Why do I have to face my insecurities every single night I lie in bed? Why are my thoughts screaming so loud trying their best to fool me again that I'm to blame? Why do I have to deal with a mirror full of flaws as if every part of my brilliant bright side is dead? Why do I have to apologise every time something goes wrong? Why don't I ever expect you to say that magic word which heals every wicked soul? Why don't you ever say you're sorry? Why do I find that reaction normal? Why do I have to take every risk, every huge step, initiate any brave conversation? Why do I always try to make you feel good about yourself whereas I haven't ever given that gift to mine? Why does it always have to be me? Is it easier that way? Believing you are hard to love and hard to be treated with endless love and respect? Why do I value your minimum as maximum? Why am I ok with that tiny effort you make to change things? Why don't I ever expect you to surpass your ego to let go of that sickness of believing you are flawless and always right? Why don't I ever take the small things you give me for granted? Why is it so hard for me to do all those things again and again with you and every single 'you' after you? Why is everyone so unbreakable and superpowered for me? Why do I have such a low self esteem? Why don't I go back in believing the stories about that handsome prince riding that white horse doing what it takes just to be with me? Cause that's a real prince. Original princes aren' those cold blooded human beings we watch in movies. A real prince, a real hero is our man. The one who has an amazing pair of beautiful eyes but they can only stare at you. Cause the world revolves around both of you and his happiness is yours and indeed the other way round. Why is it hard to accept that there are still pure, genuine souls out there willing to love our funny toes, our weird and shocking sense of humor, our extremely loud laughter and our way of dealing with harsh situations? Why don't we fall asleep with a positive thought instead of that dead-end constant mindfuck? 

Εσύ σ αγαπάς ρει?

Μια απτις δυσκολότερες αποστολές του ανθρώπου σ αυτή τη ζωή ειναι ν αγαπηθεί..Πάντα ψάχνουμε την αγάπη σε τρίτους,σε αγκαλιές,σε φίλους,σε έρωτες...Δύο χέρια ξένα να χωθούμε μέσα και να αφεθούμε να νιώσουμε αυτή τη ζεστασιά που όλοι 'εχουμε ανάγκη είτε το παίζουμε σκληρά καρύδια είτε όχι! Ξεχνάμε πως το βλέμμα μας είναι ένας πεντακάθαρος λαμπερός καθρέφτης του πως νιώθουμε πραγματικά μέσα απτην ψυχούλα μας για το άτομο μας.. Αποδοχή της εικόνας που ξεδιπλώνεται μπροστά σου. Θολώνουμε περιστασιακά το γυαλί και ελπίζουμε οτι τους έχουμε ξεγελάσει όλους. Νομίζουμε πως μπορούμε να βάλουμε σε σίγαση τις εκκωφαντικές μας ανασφάλειες έως ότου νιώσουμε απολύτως άνετα με κάποιον και βγάλουμε τη μάσκα του τάχα μου δήθεν κουλ τύπου! Είναι εκεί που θαρρείς πως έχεις δέσει σφιχτά το γάιιδαρο σου και σταματάς να ρουφιέσαι να κρύψεις την ''κοιλίτσα''.. Αληθινή ''κοιλιά'' κάνει όμως το πράγμα μόλις τα θεωρήσεις όλα δεδομένα. Εκεί χάνεται το παιχνίδι. Γιατί δεν μπορείς ξαφνικά να γκρεμίσεις μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους αυτό το εικονικά αψεγάδιαστο που έχεις χτίσει με διόλου γερά θεμέλια. Γιατί η αλήθεια έρχεται πάντα η άτιμη στην επιφάνεια. Κ εκεί είσαι γυμνός. Ολοκληρωτικά γυμνός. Και το μίσος που έχεις για σένα φωλιασμένο και καταχωνιασμένο αρχίζει να ρέει σαν τρελό, σαν αίμα σε σκηνή splatter horror movie και ο άλλος ξαφνιάζεται,τρομάζει,απορεί και εν τέλει πνίγεται. Γιατί το σωσίβιο που του πετάς με ύφος ήρωα είναι στην πραγματικότητα τρύπιο και μπάζει από παντού. Γιατί η κάθε σου ατέλεια στα μάτια του φάνταζε χαριτωμένη πινελιά αλλά εσύ του την υποδεικνύεις με τρόπο άξεστο και ξέσπασμα μεγατόνων. Και άντε να μαζέψεις τα σπασμενα. Ο σεισμός ήταν παραπάνω από αισθητός. Πολλά τα ρίχτερ στην κλίμακα της ανασφάλειας σου.. Κάθε φορά τα ίδια..Υπόσχεσαι πως δεν θα ξεχάσεις ξανά την υπερδύναμη σου και αυτή είναι εσύ. Κανείς δεν μπορεί να γίνει εσύ. Εσύ γιατί να θες λοιπόν να γίνεις όλοι εκείνοι οι φαινομενικά ''τέλειοι'' άνθρωποι; Ξέρεις στ αλήθεια τι σταυρό κουβαλάει ο καθένας απ αυτούς; Γιατί δεν σπαταλάς χρόνο να φτάσεις αυτό το υπέροχο πλάσμα που είσαι στο ζενίθ και επιμένεις να κολυμπάς στο ναδίρ σου;

Cheers to you pink flamingo hater! (Go with the flo..at!)

Haters gonna hate. Thats what our wise men said. Think about it. Its what youre making fun of thats gonna punch you hard in da face after all fellas! We keep repeating how much we hate the ''american thing'' but in the end all we do is trying hard to copy every single part of their lifestyle. Once it goes big in America you have to make it big all over too. Anyway its not only about American stuff its generally about upcoming fashion trends. For instance a couple of months ago or so Greeks found out fidget spinner and from then on everyone owned more than 3! Even though I havent got one I can admit that it is addictive and one can keep doing it for hours and hours! So the past few weeks spinners were replaced by pink flamingos in the pool (Katy Perry must have known better back when 'Last Friday night' was released!) . So now in order to be ''in'' on the beach and once you respect your summer self fashion requires a cute pink flamingo float! Back when I was a child we used to have all Flintstone character's floats!! So if you carefully consider that a float, any kind of float, a pink flamingo indeed, harms no one. There are two types of people out there now. The ones who own one and take proud selfies inside their pinkie pet and the rest who wont shut up about how much the first ones bother them. They arent interested if its a flamingo, a spinner whatever. They have got one and only purpose. THEY ARE GONNA HATE. Why? Because hating is even more fashionable than being truly with the flow. They think that theyre making some kind of a difference or something. They consider themselves as innovators but in fact they are the most mainstream part of the society they just dont have the ability to realize that. The world would be a better place if all those haters gathered their negative energy towards real problems that burden our society. 
(Το παρακάτω προιόν μεταφράστηκε-με άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε, διότι το google translate είναι αποδεδειγμένα ΜΗ κάτοχος lower!!)

Τι σας κάνανε μωρέ τα μαλακισμένα? Στέκουν εκεί άκακα, καμαρωτά και αναμφισβήτητα όμορφα και κολυμπάνε και αυτά δίπλα σου απολαμβάνοντας το καλοκαιράκι. Σύμφωνοι πως όταν βγαίνει μια νέα μόδα σπεύδουμε ωσάν κάτασπρα άβουλα προβατάκια να την ασπαστούμε αλλά εν τέλει όσο ενοχλητικοί μπορούν να γίνουν οι fanatics άλλο τόσο και κατά την ταπεινή μου άποψη ακόμα παραπάνω άξεστοι μπορούν να γίνουν οι haters. Διότι δεν τους ενοχλεί αυτό που κάνεις. Θα τους ενοχλούσε ότι στην ευχή και να έκανες. Τους ενοχλεί που εσένα δεν  σ'ενοχλεί, πως να στο πω μάνα μου? Είναι μια ομάδα ανθρώπων-δικαστών οι οποίοι περιμένουν την επόμενη επιδημία μόδας που θα απλωθεί στο λεκανοπέδιο και παίρνουν το κλασικό πολυφορεμένο επικριτικό ύφος τους, τη βέργα τους και... όποιον πάρει ο χάρος. Θα σε μισούσαν είτε είχες το φλαμίνγκο είτε όχι. Τους ενοχλεί που είσαι μέρος μιας ομάδας ενώ εκείνοι θεωρούν πως δεν ανήκουν σε μια εξαιρετικά συγκεκριμένη αδελφότητα. Το χείριστο όλων και αποκορύφωμα είναι το λειτούργημα που θεωρούν πως κάνουν και πιστεύουν ακραδάντως πως ο ιερός σκοπός τους είναι η αφύπνιση των υπνωτισμένων προβάτων μπας και αλλάξουν κ εκείνοι στρατόπεδο και πάνε με τους ''ξύπνιους''. Εκείνα τα γατάκια που δεν μασάνε απο μόδες κ αηδίες. Εκείνους τους ατσίδες που απλά τόταλι χέιτ.
ΥΓ. Είμαι σε θέση να καταλάβω πως ούτε το εν λόγω κειμενάκι ανήκει σε κάποιου είδους επανάσταση και πως άπειρα έχουν γραφτεί για τους χειτερς αλλά έχω το γνώθι σ'εαυτόν πως δεν κάνω κάποιου είδους πρωτοπορία. Απλά εκφράζω μια άποψη να τα βγάλω απο μέσα μου βρε αδερφέ!!)

Summer moved on...

We are about to say goodbye to June, the first-born child of summer. There are still two full hot and sandy months to go. However, think about it. Summer starts right after Easter for a Greek human being. Right after the Easter fast for the religious ones we go ahead eating poor lamp after lamp, tons of red eggs and of course our favorite chocolate Easter bunnies! Right after this traditional unhealthy food spree, we get kinda depressed cause the weather gets slightly warmer and its the pre-summer mode on. Hundreds of role models surround us and we feel helpless. Theres only one solution mates. Its about time you sew your pretty little mouth. You count your winter savings (if you are a lucky one owning such a precious treasure!) and then you run like the wind to the nearest gym and subscribe. Come on we both know that it aint gonna happen. Admit it. You took the first step but thats it. Youre crawling from now on. Unfortunately you are born in an extremely tricky era. You are raised believing that your worth depends on your weight, your skin color, your sex or your religious and political views. You arent taught how to be a genuinely kind hearted human being. You have to be tall, you have to be skinny, you have to face a perfectly shaped six fucking pack once you stare at the mirror. Otherwise it will break. And you know what they say.. a broken mirror comes with at least 7 years of bad luck... So then you do your best for that perfect image and you forget all about the real you. Our generation fears that they might someday be in love. Its the most unique feeling on Earth, yet it turns your skin pale and your heart cold. Because thats how you are raised. You think that once your significant other meets someone taller, thinner, prettier than you thats it. Game over. If you face such a situation that was your significUnt other honey, not your soul mate. People tend not to struggle for a better version of them, they only struggle to look better on the outside. Well heres some news fellas. It will fade away pretty soon. Accept who you are and do your best becoming even better, not completely flawless cause thats boring after all. Its so disrespectful trying to change who you are. A famous Greek journalist is no longer on ''this'' side cause she suffered for about 10 years with anorexia but finally it won. She thought she would be happy and problem free if her jeans seemed kinda loose and buggy and if she needed new skinny ones. You see more and more people suffer from mental illnesses nowadays as they arent struggling for a better life but for a better image. Read, travel, meet new people, discuss, get a dog, love, cry, laugh out so loud that all your negative vibes end up completely deaf. Finally please appreciate what you ve got before it becomes a painful memory.  

Sweet tooth or junkie?

Αν σου ζητηθεί να ονομάσεις ένα ναρκωτικό εσύ, όπως και η πλειοψηφία, θα καταφύγεις στα πιο mainstream όπως κοκαίνη, ηρωίνη, χόρτο κτλ. Στην σκληρή για μας τους αθεράπευτα sweet toothληδες, πραγματικότητα όμως ένα από τα πιο υποτιμημένα και όμως πανίσχυρα ντρόγκια είναι όντως η άσπρη σκόνη. Και μην πάει το μυαλό σου στο πονηρό. Εννοώ αυτό το δήθεν αθώο συστατικούλι που γλυκαίνει τον ουρανίσκο μας όποτε το προσθέτουμε στα φαγητά. Υπάρχει όμως και ανταγωνισμός καθώς στην αντίπερα όχθη στέκεται ο μαύρος κόκκος που συστήνεται ως πιο υγειινό υποκατάστατο. Εξού και όλη η Ελλάδα πίνει φρεντο εσπρεσια γλυκιά με μαύρη. Και διερωτώμαι τώρα εγώ. Μήπως λιγότερο κακό θα έκανες αν τον έπινες με μαύρ-ο? ΟΕΟ? Η νούμερο ένα εθιστική ουσία παγκοσμίως λοιπόν είναι μια σκόνη που μπορεί να βρει ο καθένας εντελώς νόμιμα μέχρι και στο συνοικιακό του μίνι μάρκετ. Πρόκειται για μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων που κάνει χρυσές δουλειές εις βάρος μας, ποντάροντας στην ευκολία με την οποία εθίζεται ο ανθρώπινος οργανισμός σε κάτι που του προσφέρει μια παροδική ευφορία. Γιατί κακά τα ψέματα το number 1 comfort food περιέχει αμέτρητους κόκκους ζάχαρης! Χωρίζεις? Πονάς? Δεν είναι τυχαίο που καρφώνεις μια θεόρατη κουτάλα μέσα στην οικογενειακή συσκευασία παγωτού αγάπη μου! Sugar makes you high but your nice butt gets low after consuming large amounts of that evil crystal white dust. Όσο μεγαλύτερες ποσότητες λαμβάνει ο οργανισμός τόσο πιο αχόρταγος γίνεται και ζητάει κιάλλο προκειμένου να ξαναφτάσει σε μια εικονική νιρβάνα. Ένεκα και του επίσημου ερχομού του καλοκαιριού σήμερα 1η του Ιούνη, να τονίσουμε πως μπορεί ο εν λόγω εθισμός να μην είναι τόσο εξωφρενικός όσο τα actual drugs αλλά οι επιπτώσεις του σίγουρα έχουν αντίκτυπο σε έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων παγκοσμίως. Για να μην το ρίξουμε πρωτομηνιάτικα μόνο στην τραγικότητα των θανάτων από παχυσαρκία, ας σκεφτούμε και όλες εκείνες τις βασανισμένες ψυχές που η άνοδος της θερμοκρασίας τους προκαλεί σύγκριο και όχι χαρά και χαλάρωση. 

Η παντοδύναμη της συνήθειας...

-Έχουμε πρόβλημα. -Το ξέρω. -Τι θα κάνουμε γι'αυτό? -Ξέρω γω.. Θα παλέψουμε..? -Κουράστηκα να παλεύω. -Κ εγώ. Τουλάχιστον επιτέλους κάπου συμφωνήσαμε... -Σταμάτα να φωνάζεις. Βαρέθηκα να ακούω την διαπεραστική φωνή σου. -Εγώ να δεις πόσο σιχάθηκα να βραχνιάζω. -Τι θα κάνουμε? -Θα φύγω. -Στο καλό. -Πάλι με κοιτάζεις ανέκφραστος? Πόση αδιαφορία πια? -Με μπούχτησε και μενα το ενδιαφέρον σου. -Και..? -Και τα 'παμε! -Κάτι σκέφτεσαι αλλά πάλι το κρατάς για τον εαυτό σου. Άσε με να σε καταλάβω. -Με πνίγει η προσπάθεια σου να με κατανοήσεις. -Σε πνίγω? -Ναι. -'Αντε πνίξου. -Συγγνώμη. -... -Έχω μετανιώσει. -... -Τι άλλο πρέπει να κάνω για να καταλάβεις πως το εννοώ? -... -... -Ποιά είναι αυτή? -Τα χουμε ξαναπει... -Δεν σε πιστεύω όμως. -Δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό. -Να πας στα τσακίδια! -Απεχθάνομαι τις εκρήξεις και τα νεύρα σου όσο τίποτα. -Έτσι είμαι όμως και δεν θ αλλάξω για σενα. Αν δεν σ αρέσει φεύγεις. -(Κ έφυγε...) -Ή όλα ή τίποτα. -ΤΙΠΟΤΑ. Ένα μικρό δείγμα απλών καθημερινών ανθρωπίνων παρεξηγήσεων γιατί ζούμε στην εποχή που ότι δεν λύνεται, κόβεται. Πριν το κόψουμε απτη ρίζα όμως δεν έχουμε καν προσπαθήσει να βρούμε τη λύση του. Απλά απορροφάει τον καθέναν ο τιτανομέγιστος εγωισμός του και βυθιζόμαστε στο πείσμα μας. Πιο παλιά οι άνθρωποι έκαναν και κανέναν συμβιβασμό που & που αλλά σήμερα είμαστε όλοι τόσο μπουχτισμένοι που εν τέλει προτιμούμε την μοναξιά μας παρά να βελτιώσουμε τον εαυτό μας προκειμένου να συμβιώνουμε αρμονικά. Γιαυτό και τα εγγόνια μας θα συνηθίσουν τον παππού και τη γιαγιά χωρισμένους όπως και εμείς πλέον αποδεχτήκαμε πως ζούμε στην κοινωνία που 9 στους 10 γάμους μετατρέπονται σε μια διαζυγιάρα ΝΑ. Καλύτερα να μετανιώνεις για όσα έκανες και είπες παρά να τα πνίγεις μέσα σου και να σε πνίγουν. Όμως όντας εν βρασμώ ψυχής καλύτερα να μετανιώσεις που κόντεψε το κεφάλι σου να εκραγεί σαν ηφαίστειο παρά να σκεπάσεις κάποιον με μια λάβα κακίας και μίσους. Να ζυγίζετε τα πράγματα. Να θυμάστε πως ο χαρακτήρας σαφώς δεν αλλάζει αλλά η συμπεριφορά έχει κάθε ικανότητα να αλλάξει. Για τον χαρακτήρα μου ευθύνομαι εγω. Μα για τη συμπεριφορά μου εσύ. Γεμίσαμε ανθρώπους που συμβιώνουν από την παντοδύναμη της συνήθειας και άλλους τόσους που είναι meant to be μα τους καπελώνει το εγώ τους. Ώρες ώρες κοπανάμε και το κεφάλι μας στον τοίχο γιατί επαναλαμβάνονται σκηνικά που μας έχουν κουράσει ξανά και ξανά. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με ανθρώπους οι οποίοι μας αραδιάζουν τις ίδιες ατάκες, νομίζουμε πως πάθαμε dejavouz και πως η ζωή μας είναι το ίδιο τραγούδι σε λούπα αγκαιν εντ αγκαίν. Έχουμε ξεχάσει όμως τον παράγοντα συνήθεια. Είναι ύπουλος και πάντοτε καραδοκεί. Είναι φορές που ωθείς τον εαυτό σου να έρθει αντιμέτωπος με το ίδιο πρόβλημα που σε βασανίζει γιατί αυτό και έχεις συνηθίσει μέχρι σήμερα. Έχεις συνηθίσει να ξυπνάς αργά, έχεις συνηθίσει να συμβιβάζεσαι με μια δουλειά που δεν σου προσφέρει χαρά, έχεις συνηθίσει να υψώνεις τείχη όταν θλίβεσαι, έχεις συνηθίσει να φοράς μάσκα για να νομίζουν πως είσαι καλά και έχεις συνηθίσει να φωνάζεις γιατί έτσι νομίζεις πως θα σ ακούσουν. Ίσως ήρθε η ώρα να φύγεις απτη βολή σου και να αντιμετωπίσεις κάτι καινούριο. Κάτι που θα κάνει καλό στην ψυχή σου γαμώτο.

What if..?

Λένε πως οι ανασφάλειες μας έχουν την πιο ζωφερή φαντασία και γιαυτό καλό θα ήταν να τις κρατάμε σε μιαν ασφαλή απόσταση για να μην μας ξεκουφαίνουν με την εξίσου εκκωφαντική τους φωνή. Ο καθένας έχειι κομμάτια πάνω του, μέσα του για τα οποία κάθε άλλο παρά τιμή αισθάνεται και εαν μπορούσε με ένα απλό κλικ θα τα άλλαζε και θα τα μετέτρεπε σε αυτό το αψεγάδιαστο πρότυπο που έχει καρφωμένο στο υποσυνειδητό του. Ποικίλουν οι τρόποι που τις εκφράζουμε και τις διαχείριζομαστε. Πόσες ώρες απτην ζωή μας έχουμε δαπανήσει σ αυτά τα φανταστικά (κυριολεκτικά & μεταφορικά) σενάρια για την τέλεια ζωή μας σε ένα παράλληλο σύμπαν. Αν είχαμε την υγεία μας και ήμασταν πλήρως αρτιμελείς δεν θα χαμε αφήσει extreme sports για extreme sports, θα χαιρόμασταν κάθε στιγμή της ζωής μας που τώρα θεωρούμε δεδομένη, θα ζούσαμε στο έπακρο, θα κυνηγούσαμε σαν ηφαίστειο τη λάβα τα όνειρα μας.. Αν ήμασταν πλούσιοι δε...(καλά αυτό είναι το αγαπημένο μας σενάριο) θα ήμασταν οι πλέον φιλάνθρωποι και δεν θ αφήναμε κανέναν να πεινάει ή να έχει βιοποριστικά προβλήματα. Θα κάναμε δωρεές σε ιδρύματα, θα βοηθούσαμε πλησίον και γενικότερα μάλλον θα μετατρεπόμασταν σε αγίους και θα μας κρέμαγαν σε εικονοστάσια. Οι πιστοί θα ένιωθαν σοκ και δέος στην εικόνα μας και θα σταυροκοπιόντουσαν ασύστολα μόλις την αντίκρυζαν! Πιπιλάμε με λύσσα την νόστιμη καραμελίτσα πως το χρήμα πάντα καταλήγει να βρίσκεται στα λάθος χέρια και πως αν η ζωή δεν ήταν άδικη και η τύχη μας οχι μουσαφίρισσα και μας έκανε και καμιάν αρμένικη βίζιτα που λένε, θα εκμεταλλευόμασταν υπερ το δέον κάθε καλοτυχία που θα μας υποδεχόταν με σύνεση και φρονιμάδα. Αντ'αυτού όμως μιας και δεν μας δόθηκαν ποτε αυτές οι επιλογές μπορούμε να κρίνουμε τους συνήθεις δακτυλοδεικτούμενους υπόπτους λέγοντας πόσο καλύτερα θα τα κάναμε όλα αν περπατάγαμε στα αστραφτερά πασπαλισμένα με ιερή τύχη παπουτσάκια τους. Μην κρίνεις για να μην κριθείς μεγάλε, μπάστα! Εκτός αν έχεις τόσο γερό στομάχι που αντέχεις μια λεκτική γροθιά. Φήμες λένε πως εκείνο το δεξί κροσέ με το μεταξωτό 'γάντι' πονάει πολύ παραπάνω απτο πατροπαράδοτο και αφήνει πολύ πιο έντονο στίγμα..! Εαν δεν σου δοθεί η ευκαιρία να κάνεις κάτι λοιπόν δεν ξέρεις με σιγουριά αν θα το απέρριπτες ή εαν θα το επικτοτούσες με μανία! Μην ζηλεύετε αυτούς που γεννήθηκαν τυχεροί και δεν χρειάστηκε ποτέ να παλέψουν για λόγους επιβίωσης ή έστω έβρισκαν τον αμοιβαίο έρωτα στην πρώτη αγκαλιά που έπεφταν!Γενικά μην χλευάζετε κανέναν γιατί μπορεί λιαν συντόμως να ταυτιστείτε μαζί του και κοιτώντας μια μέρα στον καθρέφτη να τον δείτε να σας κοιτάει τρομαγμένος. Ας χαμηλώσουμε λίγο την μύτη και το βλέμμα γιατί η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις και στραπάτσα ξεγυρισμένα κάθε περιεχομένου. Ας επικεντρωθούμε ο καθένας στη δική του μάχη και όχι στο να χάσει ο διπλανός μας δην δική του προκειμένου να παρηγορηθούμε. Και ας θυμόμαστε που κ που ότι όλα στη ζωή είναι μαθήματα και όσοι βρίσκονται στον δρόμο μας δάσκαλοι. Πάντα να πιστεύετε σε κάτι ανώτερο. Μια ανώτερη δύναμη. Της ψυχής σας ρει!

Surviv-OR..?

Όπως όλοι ήδη πολύ καλά γνωρίζετε δεν νοείται ...or!Ή Σορβαιβορ ή τίποτα! Παραδόξως βρισκόμενη στην αντίπερα όχθη μόνη και έρημη σαν αληθινός ναυαγός που παλεύει να επιζήσει απτην ακατανίκητη μανία σας με το εν λόγω παιχνίδι, μπορώ να δηλώσω πως δεν είναι τίποτα.. Μόδα είναι πάλι θα περάσει..Απλά τονίζω προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να αποφύγω την εξύβριση στο αλαβάστρινο προσωπάκι σας πορωμένα αιματοδιψή τηλεθεατοπουλίνια πως εμείς τα gameofthronia ήμασταν ελαφρώωως λιγότερο πρήξες απο εσάς! Παρόλα αυτά σίγουρα προκειμένου να κρίνεις κάτι ή κάποιον και να μπορείς να εκφέρεις άποψη σωστή και ολοκληρωμένη, καλείσαι να το γνωρίζεις πρώτα. Εκεί το χάνουμε όλοι, καταφέραμε να έχουμε άποψη για όλα και την υποστηρίζουμε μέχρι θανάτου. Χελλοου! Χαλαρώστε λιγάκι και πρωτού ξεδιπλώσετε είτε την κακία σας είτε το μελιστάλακτο κοπλιμάν σας να έχετε κάνει πρώτα μια μίνι έρευνα και να μην αραδιάζετε ένα κάρο παπαρολογίες κάθε λογής! Εν όψει λοιπόν πασχαλινής, Χριστιανικής κατάνυξης που ποτίζει το είναι μας αυτές τις πανάγιες μερούλες έχω να δηλώσω και εγώ κάτι.. Άκρως χαμηλόφωνα όμως και με ήρεμο πνεύμα. Θεούσες και αμαρτωλές τα δύο στρατόπεδα. Δεν θα ταχθώ υπέρ κανενός. Όχι γιατί πιστεύω, ούτε γιατί δεν πιστεύω. Γιατί πολύ απλά ζούμε σε μια τόσο υποτιθέμενη ανοιχτόμυαλη κοινωνία, μπορούμε να λάβουμε γνώσεις πλέον από τόσα μέσα, το ψάξιμο έχει γίνει αφάνταστα εύκολη υπόθεση καθώς δεν χρειάζεται πια να αφήσεις δαχτυλιές πάνω σε σκονισμένες εγκυκλοπαίδειες και βιβλία, όλα είναι εδώ στα χέρια σου. Με ένα κλικ φτάνεις εκεί που θες. Προσέξτε όμως γιατί ελλοχεύουν κίνδυνοι. Για να έχουμε σφαιρική άποψη χρειάζεται και ο αντίλογος. Τέλος πάντων οι φανατικοί πιστοί μισούν τους φανατικούς άπιστους (οι οποίοι εφέτο για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους έφτιαξαν και κίνημα!). Χάνουν και οι δύο πλευρές την ουσία. Είναι σαν να κοιτάζουν στον καθρέφτη. Από τη μέσα πλευρά οι σταυροκοπιόπουλοι και από την άλλη οι in need of exorcism! Είναι η άλλη μεριά του ίδιου νομίσματος. Μοιράζονται τις ίδιες αρχές ακόμα και αν εθελοτυφλούν. Απεχθάνομαι τον φανατισμό. Σε οτιδήποτε. Με ενοχλεί απεριόριστα. Όσο αφορά την ερωτική ζωή, την πίστη, τα πολιτικά, όλα. Κοιμήσου με όποιον γουστάρεις, πίστευε και (μή) ερεύνα & σταμάτα να δημιουργείς έχθρες για όσα έχουν να κάνουν με την πολιτική γιατί εάν όσοι είναι εδώ στην εξουσία ήταν για καλό τότε αυτό θα είχε αντίκτυπο σε όλα τα κοινωνικά στρώματα της κοινωνίας μας. Όχι μόνο στο σπίτι σου αλλά και στου διπλανού σου, του πλησίον σου πως το λένε? Η θρησκεία κακά τα ψέματα δεν αποτελεί κάτι το χειροπιαστό. Οπότε πάψτε να χλευάζετε εκείνους που ισχυρίζονται πως έχουν δει οράματα ή έχουν νιώσει κάποια στιγμή στη ζωή τους μιά αόρατη δύναμη. Σταματήστε να κρίνετε εκείνους που δεν έχουν αισθανθεί ποτέ το άγιο πνεύμα να βάζει ένα χεράκι να τους βοηθάει σε δύσκολες στιγμές και αφήστε τους να το ρίχνουν στην τύχη, στη μοίρα γουατεβερ. Όσο κανείς δεν σας ενοχλεί μάθετε να συνυπάρχετε και να σέβεστε τη διαφορετικότητα του εφόσον δεν την χρησιμοποιεί εναντίον σας. Και στην τελική να σας πω κάτι? Θα πρεπε κανείς να είναι τρελός για να μην θέλει να πιστέψει πως πράγματι υπάρχει μια ανώτερη δύναμη να μας προστετεύει. Δεν έχει αποδειχθεί όμως. Οπότε αφήστε το νόμισμα και όλες του τις πλευρές ξεχασμένο σε καμιά τσέπη και μην βιαστείτε να το ξεφορτωθείτε. Επίσης αν κανείς το άνοιξε ελπίζοντας να διαβάσει σχόλια για το σορβαιβορ ζητώ ταπεινά συγγνώμη απλά το χρησιμοποίησα προκειμένου να τραβήξω την προσοχή σας. Έπαιξα βρώμικα και ύπουλα, το παραδέχομαι. Guilty of charges. Απο κατορθώματα ζωής μέχρι σήμερα το πρώτο στη λίστα μου είναι πως δεν έχω δει ούτε ένα επεισόδιο survivor. Αλλά δεν πειράζει γιατί έχω στη ζωή μου ανθρώπους που όντως παλεύουν καθημερινά προκειμένου να σερβαιβ και μαντέψτε! Ούτε θα πληρωθούν αδρά για αυτό και αφανείς ήρωες θα παραμείνουν. Όσο κλισέ και αν ήταν αυτή η ατάκα είναι πέρα για πέρα αληθινή. Εύχομαι καλή ανάσταση στον καθέναν ξεχωριστά. Να αναστηθεί εκείνο το χαζοχαρούμενο παιδάκι μέσα σε όλους μας που πεθαίνει εύκολα και ανασταίνεται λίγο δυσκολότερα. Για άλλους το καταφέρνει βλέποντας αυτούς που αγαπάει να χαμογελάνε, για άλλους έρχεται όταν βρίσκουν το dream job τους, για άλλους όταν έρχεται ο σκύλος τους το πρωί και τους ξυπνάει γλείφοντας τους τη μούρη! Σας εύχομαι να περιτριγυρίζεστε από όλες αυτές τις όμορφες εικόνες και να πιστέψετε ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ. Στον εαυτό σας. Αυτό αρκεί! <3

Στην απομόνωση...

Έπεσα πάνω σ ένα άρθρο σε σχέση με τον πιο απομονωμένο άνθρωπο του πλανήτη... Περιείχε πλούσιο φωτογραφικό υλικό και έσπευσα να το δω εναγωνίως, εφόσον έτρεμε η ψυχή μου μήπως η λήψη της φωτογραφίας μου δεν ήταν κολακευτική. Με φόβισε η ιδέα πως μπορεί να βρεθώ προ εκπλήξεως και αντί για τον εαυτό μου να αντικρίσω κάποιο συγγενικό μου πρόσωπο ή ακόμα κάποιον πολύ καλό φίλο. Αγχώθηκα πάλι. Κ αν οι φώτο δεν ήταν επεξεργασμένες με τα σωστά φίλτρα του instagram? Και πότε ακριβώς μας τράβηξαν? Γιατί δεν το πήραμε είδηση να ρουφήξουμε λίγο κοιλιές τέλος πάντων? Να παριστάνουμε πως χαμογελάμε ανέμελα κοιτώντας με βαθυστόχαστο βλέμμα το κενό σε μια ταυτόχρονη προσπάθεια να ισιώσουμε πλάτη και να προτάξουμε στήθος? Και η όλη διαδικασία να επαναλαμβάνεται ασταμάτητα επί 100 μέχρι να καταλήξουμε στο τέλειο και αν... Έτσι απαθανατίζουμε πλέον κάθε στιγμή μας. Τόσο ψυχρά, τόσο στημένα, τόσο επιφανειακά. Τόσο κοπιάζουμε προκειμένου να φτιάξουμε μια σωστή εικόνα. Ψεύτικη. Μια εικόνα επεξεργασμένη και έτοιμη να τη μοιραστούμε με τον έξω κόσμο, με τους ''φίλους'' μας στο fb, insta, twitter και πάει λέγοντας. Βρέθηκα όντως προ εκπλήξεως όταν διάβασα το άρθρο και είδα φωτογραφία ενός ανθρώπου τον οποίο δεν ήξερα. Χάζεψα τις φωτογραφίες που τον απεικονίζουν αποκομμένο από τον πολιτισμό να ζει μόνος κάπου στη Βόρεια Ρωσία. Μόνος ξυπνά, μόνος κοιμάται, μόνος τρώει, μόνος εργάζεται, όλα μόνος. Σε όλες τις φωτογραφίες εκείνος και μόνο. Αυτό προφανώς τον καθιστά τον πιο απομονωμένο άνθρωπο του πλανήτη, όπως μαρτυρά ο τίτλος του άρθρου. Καθόλου εύστοχος κατά την ταπεινή μου άποψη. Στην απόλυτη απομόνωση βρισκόμαστε όλοι εμείς. Που είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο στα μαγαζιά, που έχουμε ένα κάρο ψευτο φίλους στο fb, που προέκταση του χεριού μας είναι αυτοί οι μικροί διάολοι που στόχος τους είναι να μας πείσουν πως μέσα από αυτούς ερχόμαστε ο ένας πιο κοντά στον άλλον... Πως χωρίς αυτούς θα βυθιστούμε στην απομόνωση. Στην πραγματικότητα όμως ο ερχομός τους στη ζωή μας έφερε την απόλυτη απομόνωση. Την απόλυτη εξάρτηση. Όχι από ανθρώπινη επαφή. Βγαίνουμε μαζί και ταυτόχρονα είμαστε χώρια. Ο καθένας στον μικρόκοσμο που κουβαλάει στα χέρια του και μέσα απ αυτόν είναι σε θέση να παρακολουθεί τον μικρόκοσμο του καθενός. Δυστυχώς η χειρότερη απομόνωση δεν είναι εκείνη του Slana Korotki όπως ονομάζεται ο μετεωρολόγος που ζεί και βασιλεύει στην μοναξιά του κάπου στην Αρκτική. Η χειρότερη απομόνωση όλων είναι η δική μου, η δικιά μας. Την απόλυτη μοναξιά την βιώνεις στον μέγιστο βαθμό όχι όταν είσαι μόνος, αλλά όταν βρίσκεσαι σ ένα χώρο γεμάτο ανθρώπους...

Ήσουνα τι ήσουνα... μια παξιμαδοκλεφτρα..!

Προτού ξεκινήσετε να χορεύετε στους ρυθμούς του γνωστού λαικού άσματος, σκεφτείτε μισό λεπτό. Αναλογιστείτε τα σοφά και βαρύγδουπα λόγια του Χρηστάκη του Θηβαίου, ο οποίος έχει βαλθεί να μας τρελάνει! Δεν εξηγείται αλλιώς. Κάνει δυνατό come back δηλώσεων ο φίλτατος δουλευταράς! Μάλλον είναι φαν ενός μότο το οποίο πάει κάπως έτσι: ''There is no such thing as bad publicity''. Σου λέει η δημοσιότητα,παραμένει δημοσιότητα. Μαζί μου ασχολούνται πάλι είτε λέω σοφίες είτε λέω μπαρούφες και αμπελοφιλοσοφίες! Το όνομα μου φιγουράρει σε όλα τα σοσιαλ μιντια! Δεν νομίζω πως κανείς είναι σε θέση να υποδείξει τι πρέπει να τρώει μια οικογένεια και μάλιστα πενταμελής, την μέρα. Αν είναι δυνατόν! Ιδίως ένας άνθρωπος που μιλά εκ του ασφαλούς, τη στιγμή που το... αρνάκι το οποίο αναφέρει ως μη απαραίτητο, μπορεί να το έχει στο τραπέζι του κάθε μέρα. Να φάτε εσείς τα παξιμάδια και τις ελιές κύριε Θηβαίε. Σαφώς μην ξεχάσετε να καθαρίσετε και μια ντοματούλα...! Φτάνουν πια οι θυσίες από ένα σωρό οικογένειες. Καιρός να κάνετε και εσείς καμιά θυσία και οι όμοιοι σας. Αντί να προτρέπετε στον κοσμάκη να συμβιβαστεί με την αθλιότητα και να φλερτάρει κιόλας με την εξαθλίωση που βιώνει επί καθημερινής βάσης, σκεφτήκατε ποτέ εσείς ο ίδιος να βοήθησετε μια πενταμελή οικογένεια? Υποθέτω πως όχι, παρότι δεν σας γνωρίζω για να μιλήσω με σιγουριά. Τα λεγόμενα σας άλλα μαρτυρούν πάντως και από εκεί πιάνομαι και βγάζω συμπεράσματα. Η λύση σε μια κοινωνία που οδεύει με φόρα στο γκρεμό, που δεν προσφέρει καμία μα καμία αξιόλογη ευκαιρία σε νέους και κανένα αξιοπρεπές μέλλον σε μεγαλύτερους, δεν είναι η υποταγή. Δεν θα πούμε και ευχαριστώ που μας στερούν τα βασικά εφόδια να ζήσουμε. Δεν θα σταματήσουμε να ονειρευόμαστε και να παλεύουμε επειδή μας το επιβάλλουν με ένα σωρό ΦΠΑ και φόρους στα οποία αδυνατούμε να ανταπεξέλθουμε. Αν εσείς λοιπόν θεωρείτε πως άνετα ζούμε και σαν ρακοσυλλέκτες κάντε ο ίδιος την αρχή! Δείξτε μας το δρόμο προς τον λιτό και απέριττο βίο και αφήστε τις φανφάρες...

Fanatism drives you blind...

Άμα καταφέρεις και βρεις άκρη με φανατισμένους ανθρώπους σου αξίζουν μπόλικα συγχαρητήρια! Σ όποιον τομέα και να το επιδιώξεις όμως, μονάχα πάνω σε τοίχο θα πέσεις. Με φόρα κιόλας. Όχι τίποτα άλλο αλλά θα πονοκεφαλιάσεις και εσύ και άντε βρες άκρη. Είτε στην πολιτική, είτε στη θρησκεία είτε στις ομάδες. Είναι θλιβερό που δεν μεγαλώνουμε με κάποιες βασικές αρχές σε αυτή τη χώρα και αντί να ακούμε μόνο πόσο κακό κάνουν οι καταχρήσεις, τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, κανείς δεν μας εξηγεί πόσο μεγάλο κακό δημιουργεί η έλλεψη σεβασμού της διαφορετικής άποψης.. Αυτό είναι πραγματική κατάντια. Βλέπω μέχρι και σήμερα, στην Ελλάδα που σιγά σιγά αποχαιρετάει το 2015 και οδεύει καλπάζοντας στο 2016, στην εποχή μιας καταρακωμένης Ελλάδας, που έχει χαθεί κάθε σεβασμός του κυβερνώντος προς τον πολίτη αλλά παραδόξως το αντίστροφο δεν φαίνεται να ισχύει. Βλέπω γύρω μου λοιπόν, μέχρι και στην κρίσιμη περίοδο οικομονικής εξαθλίωσης την οποία διανύουμε, ανθρώπους μικρούς και μεγάλους, να φανατίζονται ακόμη για τα πολιτικά δρώμενα της χώρας! Να τάσσονται με πυρ, μανία και πάθος υπέρ κομμάτων τα οποία μας οδήγησαν με χίλια στην καταστροφη, να υποστηρίζουν ένθερμα ιδέες και ανθρώπους οι οποίοι φρόντισαν να πεινάσουμε. Αντί να αγανακτίσουμε και να κοιτάξουμε για μια φορά το κοινό συμφέρον, το γενικό καλό, εμείς εκεί... Επιμένουμε να ανάβουμε τη φλόγα στο κερί, όσες φορές και αν σβήσει ακαριαία.. Ακόμα και μέσα στη βροχή εμείς κρατάμε αναπτήρα και προσπαθούμε να ανάψουμε το καταραμένο το κερί. Δυστυχώς δεν δείχνουμε παρόμοιο ζήλο προκειμένου να συμβάλλουμε στην δημιουργία ενός καλύτερου μέλλοντος. Ένα τρανταχτό παράδειγμα πως δεν είμαστε σε θέση να σεβαστούμε τη διαφορετική άποψη είναι το αμφιλεγόμενο θέμα της θρησκείας. Τον τελευταίο καιρό εμφανίζεται έντονα στο προσκήνιο το θέμα των θρησκευτικών στα σχολεία και εαν μια ενδεχόμενη απαλλαγή όσων θέλουν από το μάθημα, θα ήταν εφικτή ή όχι. Αφού καταστήσαμε δυνατόν πως είναι εφικτή τώρα ερχόμαστε να εξετάσουμε την ηθική πλευρά του πράγματος. Γιατί ένα σωρό αλλόθρησκοι ή και άθεοι να είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθήσουν μια σειρά ανεπιβεβαίωτων ιστοριών για θεούς και δαίμονες που στο μόνο συμπέρασμα που προσπαθούν να καταλήξουν είναι πως ένας είναι ο σωστός θεός και μια η σωστή θρησκεία και όλα τα άλλα είναι μια ανήθικη πλάνη? Δεν είναι κάπως φασιστικό να αναγκάζεις έναν ανήλικο άνθρωπο να παρακολουθεί θεωρίες οι οποίες του διαμορφώνουν σόνι και ντε μια εικόνα για το είναι καλό και τι κακό δίχως την επιλογή να το ψάξει και λίγο μόνος του? Θα μπορούσε βέβαια το μάθημα να γίνεται εντελώς διαφορετικά και αντί να μας τονίζει πόσο μεγάλη αρετή είναι η χριστιανοσύνη και τι μέγιστο προτέρημα το να είσαι χριστιανός ορθόδοξος. Θα μπορούσαν τα θρησκευτικά να μας δίνουν μια πιο σφαιρική εικόνα για όλες τις θρησκείες μα και για το άκρως αντίθετο, το να είναι κάποιος άθεος ή και άθρησκος. Αφού όμως δεν θέλουν να το κάνουν αυτό και πρέπει να κλειστούν οι μαθητές στον μικρόκοσμο του χριστιανισμού, απορώ γιατί να μαθαίνουμε γεωγραφία. Γιατί μας διδάσκουν πως υπάρχουν και άλλες χώρες εκτός απτην δική μας, στις οποίες επικρατούν άλλα ήθη, έθιμα και διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις..? Αν το καλοσκεφτεί κανείς κάτι μας έφερε σ αυτόν τον κόσμο και σίγουρα είναι κάτι πέραν της φαντασίας μας. Κάτι που ενδεχομένως δεν έχει αφήσει χειροπιαστές αποδείξεις. Κάτι που έγγυται στη σφαίρα του αγνώστου, όπως και κάθε τι που δεν έχουμε δει με τα ίδια μας τα μάτια. Είναι όμορφο να πιστεύουμε σε κάτι ανώτερο από μας, κάτι που μας δίνει δύναμη στις δύσκολες στιγμές αν μη τι άλλο. Ας αφήσουμε όμως τον καθένα ξεχωριστά να ορίσει τι σημαίνει γι'αυτόν.

Να σου αλλάξω τα φώτα ή τα λάστιχα?

Έχουμε δύο επιλογές καθώς φαίνεται. Καλέ τώρα που το σκέφτομαι, ότι θέλουμε τους κάνουμε τους πολιτικούς και όχι αυτοί εμάς. Τσάμπα γκρινιάζουμε και παραπονιόμαστε εν τέλει. Μας καίγεται μια λάμπα? Μας την αλλάζουν! Μας πιάνει λάστιχο? Και αυτό μας το αλλάζουν! Μα τι προθυμία είναι αυτή. Τι καλή θέληση. Τι αγάπη προς τον έρμο τον Έλληνα πολίτη. Δεν πρόκειται να σου αναλύσω την πολιτική ψευτιά του καθενός. Βαρέθηκα. Μπούχτησα. Και να σου πω και κάτι? Δεν ασχολήθηκα καν αυτή τη φορά. Άρα δεν μπορώ να εκφέρω σαφή άποψη. Μέχρι σήμερα όμως, ότι και αν άκουσαν τα αυτιά μου, το διέψευσαν μετά από λίγο τα μάτια μου. Αυτό συνέβη. Από όσα άκουσα, άλλα τα πίστεψα, άλλα με έκαναν και γέλασα. Υπήρξαν και πολλά που δεν τα άκουσα καν. Ποιό το νόημα? Το θέμα είναι αυτά που είδα, όσα βίωσα. Πράγματα τα οποία δεν περιμένω καμία πολιτική ανάλυση και κανένα κομματόσκυλο να μου τα εξηγήσει. Ήταν χειροπιαστά. Δόξα το Θεό. Τα έπιασα με τα ίδια μου τα χέρια. Ή μάλλον δεν τα έπιασα. Μάλλον όσα ονειρευόμουν να αγγίξω, ξεγλίστρησαν ακόμα πιο μακριά από τα χέρια μου... Ότι όνειρα είχα όσο πάνε και απομακρύνονται, μεταναστεύουν.. Δεν μπορώ να τα βρω στη χώρα μου πάντως και αυτό μου το αποδεικνύει η καθημερινότητα μου απροκάλυπτα. Ότι πόρτα και αν χτυπήσω κλείνει στα μούτρα μου, αλλά ακόμα και αν καταφέρω να την ανοίξω το δωμάτιο μικραίνει και δεν με χωράει τελικά. Άρα τι μένει? Να πάω και εγώ μακριά, να κυνηγήσω τα όνειρα μου. Αφού κάποιοι αποφασίζουν να τα στείλουν στο διάολο. Ξέρεις κάτι? Αν είχα μια ελπίδα με κάτι καινούριο που φάνηκε στο προσκήνιο, κατάφερες και την διέλυσες κ αυτήν. Δεν σε πίστεψα εξ αρχής. Ήθελα όμως τόσο αθεράπευτα πολύ να σε πιστέψω και να μου δώσεις επιτέλους ένα λόγο να παλέψω για όσα αγαπάω, στη χώρα μου. Την ωραιότερη χώρα του κόσμου με το μοναδικό ταλέντο να διώχνει μακριά τα παιδιά της. Να τα εξορίζει και να τα πείθει πως αυτά θέλουν να φύγουν. Αλλά δεν θέλουμε ρε γαμώτο.. Δεν θέλουμε να φύγουμε από δω. Δεν θέλουμε να χάσουμε όσους αγαπάμε,τους φίλους, τους συγγενείς... Θέλουμε να μαστε κοντά τους. Αλλά και να μην φύγουμε πρώτοι εμείς, θα φύγουν εκείνοι... Ποιό το όφελος? Και καλά όσοι πετάγονται μέχρι το χωριό για να ψηφίσουν κάθε μήνα σαν εκδρομούλα. Οι υπόλοιποι φεύγουν μια και καλή... 

Ναι ή Όχι?

Η απάντηση δυστυχώς είναι απλή. Ίσως... ίσως μια μέρα να ξεφύγεις απ'το μέλλον που σου φτιάξανε. Ίσως ίσως μια μέρα πλησιάσεις τον χαμένο σου εαυτό. Αααχ, πόσο μα πόσο μακρινό φαντάζει ένα τέτοιου είδους σενάριο σε αυτή τη χώρα. Με αυτούς τους ανθρώπους. Με αυτά τα μυαλά. Με αυτές τις νοοτροπίες. Με τόσο φανατισμό. Με ατσάλινες παρωπίδες. Με τόσο κολλημένες αντιλήψεις. Ένα μυαλό σταματημένο σε άλλες εποχές. Εκεί που οι περισσότεροι δεν είχαν αντιληφθεί τι εστί λιτότητα και ξερό ψωμί. Κυριολεκτώ για το ψωμί. Ευτυχώς που ο Βενέτης πήρε την πρωτοβουλία να μας ταίσει αυτές τις άγιες μέρες... Εγώ με τους δημοσιογράφους τα 'χω. Αυτούς σιχαίνεται η ψυχή μου και όλο μου το είναι. Ντρέπομαι που σπούδασα αυτό το (όπως το έχετε καταντήσει) αισχρό και ποταπό επάγγελμα. Όλοι τσιράκια. Όλοι όμως. Έχουν παρακολουθήσει μαθήματα σου λέει για το πως καλούνται να παρουσιάζουν ειδήσεις. έτσι αμερόληπτα όπως τους βλέπεις στην οθόνη σου να στα λένε έξω απ'τα δόντια τόσα χρόνια. Έλα να σου μάθω πως να στηρίζεις τα μνημόνια καλέ μου φίλε δημοσιοκάφρε. Ευτυχώς υπάρχουν ορισμένοι, ελάχιστοι σωστοί στο επάγγελμα ακόμα και έχω την τιμή και τη χαρά να γνωρίζω και να θαυμάζω. Η Αντριάνα Πρασκευοπούλου για παράδειγμα, για να μιλάμε με στοιχεία και ονόματα! Ας πάψουμε να κατονομάζουμε μόνο τα στραβά και τα ανάποδα και ας αρχίσουμε να λέμε και κανένα μπράβο σε όσους στέκονται βράχοι σε μια τέτοια εποχή με τόσα αρπακτικά γύρω τους, έτοιμα να τους κατασπαράξουν. Παρόλα αυτά η Αντριάνα είναι μια μεμονωμένη περίπτωση και μετά λύπης μου έχω διαπιστώσει πως ούτε κατά διάνοια εκπροσωπεί το σύνολο του συναφιού της. Οι πολιτικοί φυσικά ακολουθούν αγέρωχοι και καταλαμβάνουν την δεύτερη θέση στον αγώνα παραπληροφόρησης, ψεύδους, ξεφτίλας και αηδίας. Σε μια πανίσχυρη συνεργασία λοιπόν με τους δημοσιογραφίσκους μας έχουν φέρει εδώ που είμαστε τόσα χρόνια. Μας έχουν συνηθίσει στην ατιμία και την παγαποντιά και τώρα δεν μπορούμε. Δεν αντέχουμε χωρίς αυτά. Αρχίζουμε και παθαίνουμε σύνδρομο στέρησης τώρα που βρέθηκε κάποιος που φαίνεται-τουλάχιστον- διαφορετικός από τη φάρα τους. Σας δυσαρέστησε το δημοψήφισμα ε? Θεωρείτε πως ο Τσίπρας φταίει που η χώρα διχάστηκε και οι άνθρωποι χωρίστηκαν σε δύο μερίδες που η καθεμία υποστηρίζει κάτι διάφορο. Οι Ναιδες και οι Όχιδες γίναμε. Μετά τους Βροντάτσηδες και τους Φουρτουνάτσηδες κάνουμε θραύση. Δημόσια πρόσωπα, άνθρωποι του καλλιτεχνικού στερεώματος, ο κάθε πικραμένος (συμπεριλαμβανομένης και της υποφαινόμενης!) ''πολιτικός'' του fb βγαίνει και υποστηρίζει σθεναρά την άποψη του. Τόσα χρόνια σας βόλευε καλύτερα φαίνεται που την ευθύνη για την καταστροφή μας την έπαιρναν άλλοι. Τώρα που η απόφαση είναι στα χέρια μας έχουμε πάθει πανικό. Αδειάζουμε ράφια των σούπερ μάρκετ, φουλάρουμε και κάνουμε χρυσά τα βενζινάδικα σαν να μην υπάρχει αύριο. Λες και υπήρχε ''αύριο'' λαμπρό, τόσα χρόνια τώρα που μας κυβερνούσαν τα γαλαζοπράσινα στρουμφάκια. Τώρα ήρθαν αυτοί οι κακοί οι άνθρωποι και πασχίζουν με νύχια και με δόντια να γκρεμίσουν ότι έχτισαν οι προηγούμενοι. Για κοίτα ρε κάτι κωλόπαιδα που πάνε να μου πάρουν τα χρυσά κουτάλια που έβαλε στα χέρια μου ο Γιωργάκης, ο Κωστάκης και ο Αντωνάκης. Κοίτα θράσος! Ήρθαν ξαφνικά οι κόκκινοι σατανάδες στην εξουσία για να ξεριζώσουν όση φτώχεια θέρισαν οι προηγούμενοι στα σπίτια μας. Και θέλουν και τη βοήθεια μου από πάνω προκειμένου να το πετύχουν. Αυτό λέγεται θράσος... Θέλετε δημοκρατία στα λόγια μα όταν σας την προσφέρουν (γιατί δεν θεωρώ κάτι πιο δημοκρατικό απο το δημοψήφισμα) θέλετε χούντα ξαφνικά. Ή μάλλον θέλετε να μην σας βγάλουν από τη βολή σας. Θέλετε να βρίζετε τον Αλέξη και τον κάθε Αλέξη για την απόφαση του και να μην λερώσετε τα ντελικάτα χεράκια σας. Θέλετε να βρίζετε ασύστολα τους δημοσιογράφους, μα όταν το κάνει η κυβέρνηση αρπάζετε τις ασπίδες και σπεύδετε να υπερασπιστείτε την Σία, την Μαρία κτλ. Τώρα λοιπόν βλέπετε εθνικό διχασμό Έλληνες. Άρα τόσα χρόνια βλέπατε ομόνοια και συμπόνια για τον συνάνθρωπο υποθέτω. Κάτι που επίσης κατέστρεψε ολοσχερώς ο Τσίπρας. Μάλιστα... Κανέναν δεν τον ένοιαξε αν ο γείτονας δεν είχε να φάει. Κακά τα ψέματα. Και τώρα φοβούνται τα βολεμένα τα πουλάκια μου μην τυχόν και έρθουν στην ίδια μοίρα με τον καημένο το γείτονα. Ήθελα να ξερα, κανείς δεν βλέπει πως οι Ευρωπαίοι δεν μας θέλουν εκτός Ευρωζώνης? Κανείς δεν βλέπει πως έχει πάρει φωτιά ο κώλος τους που επικρατεί το όχι? Κανείς δεν βλέπει, ή όλοι εθελοτυφλούν? Πάρτε το χαμπάρι Έλληνες, όσο δεν δίνουμε δεκάρα για το τομάρι του γείτονα τίποτα, ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει. Το μόνο που τρέμουν οι ξένοι είναι μην τυχόν ξυπνήσουμε και ενωθούμε επιτέλους. Αμήν...