Αιώνια απωθημένα....

Δεν ξέρω ειλικρινά αν υπάρχει κάτι χειρότερο απο έναν άνθρωπο γεμάτο απωθημένα και διάθεση εκδίκησης μέσα του..Προς Θεού δεν βγάζω την ουρίτσα μου απ έξω....!Όλοι έχουμε απωθημένα λίγο πολύ...Άλλα απο την παιδική μας ηλικία,όταν ήμασταν ακόμα με σιδεράκια και χαζές φρατζούλες που μας επέβαλλαν οι γονείς μας(!!!),άλλα απο εφηβική ηλικία όταν ερωτευόμασταν κάθε βδομάδα με διαφορετικό άτομο και δεν υπήρχε ανταπόκριση,άλλα απο την ενηλικίωση μας...Εκεί αρχίζουν τα δύσκολα...πήρα μερικά κιλάκια και έκατσαν τα άτιμα εκεί που δεν έπρεπε να κάτσουν,πήγα για μαλλί και βγήκα χάλια κουρεμένη και τώρα δεν τονίζονται οι υποτυπώδεις γωνίες του προσώπου μου,ο Νίκος έχει να με πάρει τηλέφωνο απο χθες άρα σίιιιιιιγουρα έχει άλλη,η κολλητή μου βρήκε τον πρίγκιππα και εγώ ασχολούμαι ακόμη με χαριτωμένα μεν βατραχάκια δε.....μπλααα μπλααα μπλααα.......Ζήλεια...το συναίσθημα που συνοδεύει τα απωθημένα και συνήθως τα ενεργοποιεί..Αν δεν είναι κανείς ευχαριστημένος με αυτό που βλέπει στον καθρεύτη(ακόμα και αυτό που δεν φαίνεται...)δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι ευχαριστημένος με τίποτα και κανέναν..