Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Στάχτες και αποκαίδια...

 Στάχτες και αποκαίδια...Τι έγινε ξαφνικά ρε παιδιά??Εκεί που τα έχεις όλα μένεις με.....τίποτα?Πρέπει να μπει φωτιά να κάψει ότι όμορφο έχεις προκειμένου να το εκτιμήσεις?Για σκέψου..Είχες πράσινο..και στην ατμόσφαιρα και στο φανάρι της καρδιάς κάποιου..Όμως το προσπέρασες...Τώρα λοιπόν που το μετέτρεψες σε κόκκινο κλοιό ή σε κόκκινο φανάρι πως νιώθεις..??Νιώθεις πιο δυνατός επειδή έπαθες ή υποτίθεται πως τώρα έμαθες??(χαχα....ας γελάσωωω...)Ήταν ανάγκη δηλαδή να φτάσεις ως εδώ??Στα άκρα??Είναι ανάγκη να μεθύσεις μέχρι εμετού για να καταλάβεις πόσο χάλια είναι αυτό το συναίσθημα,είναι ανάγκη να τρακάρεις για να μάθεις να οδηγείς νηφάλιος,πρέπει να πληγωθείς ανεπανόρθωτα για να καταλάβεις πόσο καταθλιπτικό είναι να πληγώνεις??Μόνο δηλαδή αν σου κάνουν ότι κάνεις είσαι σε θέση να έρθεις αντιμέτωπος με τον εαυτό σου??Ωραία πιθανότατα να βγαίνεις απο όλες τις παραπάνω δοκιμασίες αλλώβητος όμως για πόσο θα σχηματίζει αυτό το υπερπροστατευτικό φάσμα γύρω σου ο φύλακας άγγελος σου??Όταν εσύ προσπαθείς τόσο έντονα  να το καταστρέψεις..που ξέρεις...ίσως και να τα καταφέρεις....

3 σχόλια:

  1. Καλησπέρα και καλώς σε βρήκα!
    Πολύ αληθινό το κείμενό σου, σίγουρα μερικές φορές αν δεν "πάθουμε" δεν θα μάθουμε,ι αν δεν πληγωθούμε δεν θα καταλάβουμε πως είναι όταν πληγώνουμε, και τελικά αν δεν τον χάσουμε δεν θα τον εκτιμήσουμε...

    Σε φιλώ, ελπίζω να τα πούμε σύντομα καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. είναι σίγουρο ότι θα το καταστρέψεις...
    Αλλά δε θα μάθεις και πάλι πρακτικά, μόνο θεωρητικά..Θα επαναλάβεις τα ίδια λάθη ξανά ακόμα και εκουσίως..
    Όμορφο ιστολόγιο=)

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναταλία μου σ ευχαριστώ πολύ..Μακάρι να μην ήταν αληθινά αυτά που γράφω ρε παιδιά..μακάρι..δεν ξέρετε πόσο θα το ήθελα..αλλά οι άνθρωποι έχουν χάσει πλέον κάθε ίχνος ρομαντισμού..Ευχομαι να το βρουν κάπου εκεί...χαμένο στη μετάφραση!!
    Σ ευχαριστώ και εσένα phantom και επαυξάνω!!!:D

    ΑπάντησηΔιαγραφή