Ζήλεια μου....για σένα η καρδιά μου είναι ζώντανη...

Ζήλεια...Τεράστιο κεφάλαιο σε κάθε είδους ανθρώπινη σχέση... Είτε βλέπουμε κάποιον ταλαντούχο και τον ζηλεύουμε, είτε ζηλεύουμε το ταίρι μας, είτε ζηλεύουμε τα αδέρφια μας, είτε τους φίλους μας, ο φθόνος είναι άσχημο συναίσθημα... Μπορεί να κυριεύσει το μυαλό και να το οδηγήσει σε ακραίες πράξεις... Γιατί η οποιαδήποτε πράξη είναι επεξεργασία του μυαλού και ξεκινάει σαν μια αθώα και μη υλοποιήσιμη σκέψη... Κάθε κακή σκέψη κρύβει μια ενοχή.. Μπορεί να μην την έχει ακούσει ή φανταστεί κανείς γύρω μας, όμως εμείς ξέρουμε καλά πως έχει φωλιάσει στο υποσυνείδητο και την επεξεργάζεται ο εγκέφαλος μας ακόμα και αν εμείς δεν έχουμε ιδέα για την επεξεργασία αυτή... Πάντως δεν είναι και πολύ δύσκολο να καρφωθεί μια ιδέα στο ανθρώπινο μυαλό... Απαιτεί ένα τόσο δα ερέθισμα, το οποίο μπορεί να έχει έρθει από το πουθενά, από μια απλή σκηνή κάποιας ταινίας, από τα λεγόμενα κάποιου, από κάποια παιδική μας ανάμνηση... Από παντού μπορεί να ξετρυπώσει η άτιμη.. Μπορεί να φτάσουμε σε σημείο να βλάψουμε ακόμα και κάποιον μόνο και μόνο επειδή δεν θεωρούμε τον εαυτό μας ικανό να τον φτάσει... Δεν είναι απαραίτητο πως είναι ανώτερος μας αντικειμενικά.. Φυσικά μπορεί και να είναι... Αλλά το πιό φρόνιμο που μπορεί να κάνει ο καθένας είναι να βάλει τα δυνατά του και να δοκιμάσει τα όρια και τις αντοχές του ώστε να φτάσει εκεί που θέλει.. Όχι να βάλει τα δυνατά του προκειμένου να μην φτάσει κανείς άλλος εκεί πέρα πρώτος.. Αυτό ίσως και να είναι καταστροφικό..