Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Και τι ζητάω...τι ζητάω...

Μια ευκαιρία στον παράδεισο να....πάω?? Ή να μην πάω...? Τι να κάνω τελικά? Αλλά τι λέω... Δεν ξέρω καν αν υπάρχει το μέρος όπου θέλω να πάω... Ακόμα και να υπάρχει...δεν μπορώ να πάω απρόσκλητη! Δεν ξέρω τι γίνεται μετά και καλό θα ήταν όλοι μας να σταματήσαμε να δίνουμε τόση βάση σε αυτό... Γιατί με αυτόν τον τρόπο σαμποτάρουμε το ''τώρα'' και αυτή τη ζωή. Γενικά στη ζωή πιο δημιουργικό είναι να ζούμε τις στιγμές οι οποίες μας δίνονται και να μην τις σπρώχνουμε επίμονα στην προσπάθεια μας να τις διώξουμε προκειμένου να έρθουν καινούριες... Ποιός ξέρει πως θα είναι αυτές οι καινούριες δηλαδή? Αφού μας έχει αποδειχθεί περίτρανα, κάθε φορά που κάνουμε σχέδια ο Θεός, το δωδεκάθεο, ο διάολος, οι φίλοι μας, η κοινωνία (όλοι μαζί ή ένας ένας) γελάνε...! Γιατί να εξακολουθούμε να πέφτουμε στην ίδια παγίδα ξανά και ξανά? Είναι σαν να βάζεις να ακούσεις ένα τραγούδι που δεν σ αρέσει... και μετά δυσανασχετείς.. Γιατί δυσανασχετείς? Αφού εσύ πάτησες το Play...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου