Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

Από το κακό στο χειρότερο....

Δεν έχει επικρατήσει τυχαία η συγκεκριμένη φράση..! Γιατί δηλαδή να μην λέμε ''Από το καλό στο καλύτερο''? Η ταπεινή μου γνώμη σε συνδυασμό με την μικρή μου εμπειρία στις διαπροσωπικές σχέσεις καταλήγουν ομόφωνα στο συμπέρασμα πως ο τίτλος της γνωστής ταινίας ''Άσε το κακό να μπει'', δεν έχει ουδεμία βάση! Θα έπρεπε να λέει το ακριβώς αντίθετο! Αν μη τι άλλο το κακό είναι μια έμφυτη τάση του ανθρώπου, εν αντιθέσει με το καλό το οποίο καλούνται γονείς, δάσκαλοι και κοινωνία (λέμε τώρα και κανένα αστείο να περνάει η ώρα!!) να μας το μάθουν. Από τα πρώτα μας κιόλας βήματα κλαίμε αντί να γελάμε, κάνουμε σκανταλιές αντί να κάνουμε το σωστό, κρυφοκοιτάμε αγωνιωδώς που είναι η μαμά προκειμένου να ολοκληρώσουμε την δαιμόνια αταξία μας! Από παιδιά ακόμη... που κανείς δεν μας έχει μάθει ''πως γίνεται'' το καθετί. Από δική μας πρωτοβουλία ακούμε ξεκάθαρα τη φωνή του ενστίκτου μας. Το ένστικτο είναι η μόνη ''γλώσσα'' επικοινωνίας που μπορεί ακόμα και ο πιο νέος ή ο πιο αγράμματος να καταλάβει! Δεν κάνει διακρίσεις...μιλάει σε όλους μας! Μιλάει αργά, απλά και κατανοητά με βροντερή κρυστάλλινη φωνή...! Ακόμα και για να αποκτήσει ευγένεια κανείς έχει ακούσει τουλάχιστον 100 φορές από τη μαμά του ''Τι λέμε όταν κάποιος μας δίνει κάτι??????????????????????????'' (Μεγάλου μήκους παύση από το μικρό...!) ''Ευχαριστώ, λέμε Δημητράκη!!!!!!!!!!!!!!!!'' ! Και τότε ο Δημητράκης με μούτρα και βαριά καρδιά θα αναπαράγει αυτό που του είπε η μαμά, μα με την πρώτη ευκαιρία που θα βρεθεί μόνος του, θα αρπάξει αυτό που θα του δώσεις και θα τρέξει βουβός! Καλά όταν μιλάμε για ηλικίες που έχουν το ακαταλόγιστο... Τι γίνεται όταν μεγάλα ''παιδάκια'' ακούνε μόνο το ένστικτό τους και ούτε γονείς, ούτε δάσκαλοι κατάφεραν να του υποδείξουν το φαινομενικά σωστό?? Ίσως η ζωή είναι μια συνεχής προσπάθεια να καταπνίγουμε τα βίαια ένστικτα μας... 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου