Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Too late my friend....

Είναι φορές που ενδεχομένως με ένα ''Συγγνώμη'' λες πολλά στον άλλον, του δείχνεις τη μεταμέλεια σου για κάτι που έχει συμβεί, του δείχνεις πως έχεις ξανασκεφτεί ορισμένα πράγματα και σίγουρα τις περισσότερες φορές με αυτήν την μικρή αλλά θαυματουργή λεξούλα, αποκαθίσταται η ηρεμία ανάμεσα μας... Αν το εξετάσει κανείς λογικά θα πει πως όλοι μας έχουμε δικαίωμα στο λάθος και πως μέσα απο αυτά μαθαίνουμε... Κατά ένα μέρος αυτό ακούγεται δίκαιο. Τι γίνεται όμως με τις περιπτώσεις αυτές όπου βρίσκονται άνθρωποι σε συγκεκριμένες θέσεις και ΔΕΝ έχουν ούτε για μια φορά το δικαίωμα του λάθους? Όπως οι αστυνομικοί, που έργο τους είναι να διασφαλίζουν την τάξη και την ασφάλεια μας, εκείνος ο αστυνομικός άραγε που σκότωσε τον Αλέξη και προκλήθηκε τέτοιος σάλος, άνηκε στην κατηγορία εκείνων που με την πιθανή τους μεταμέλεια, κατάφερε κάτι ουσιαστικό? Έστω πως το παιδί είχε την πιο προκλητική συμπεριφορά, άραγε αυτός ο τύπος άξιζε αυτό το ένα λάθος που έκανε? Εκείνος ο νευροχειρούργος άραγε, που εργαζόταν για το νοσοκομείο στο Ηράκλειο Κρήτης και για ένα του ''λάθος'' άφησε παράλυτη μια γυναίκα η οποία θα έμπαινε στο χειρουργείο για μια επέμβαση και μέχρι να μπει στεκόταν και στα δύο της πόδια, είχε το δικαίωμα του λάθους? Εκείνη η οδηγός που προ ολίγων ημερών λόγω ''απροσεξίας'' αγνόησε την ύπαρξη της τροχονόμου που βρισκόταν μπροστά της και τελικά τη σκότωσε, μπορεί να συνεχίσει κανονικά τη ζωή της μετανιώνοντας απλά για την στιγμιαία απροσεξία της? Αν όλοι αυτοί ζητούσαν ''Συγγνώμη'' και το εννοούσαν θα άλλαζε κάτι? Θα γύρναγαν οι ζωές των ανθρώπων που αφαιρέθηκαν '' εν βρασμώ ψυχής'', ''λόγω αφηρημάδας'' και ''χάριν ιατρικού λάθους''...? Μερικές φορές είναι πολύ αργά να σκεφτείς τι έκανες, αφού το κάνεις....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου