Απεργία...όχι αργία...!

Καθώς οι εποχές αλλάζουν κανονικά οι κοινωνίες θα έπρεπε να εξελίσσονται, όχι να πηγαίνουν, ούτε ένα ούτε δύο, αλλά δέκα βήματα πίσω όπως συμβαίνει. Δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να ισχύει το ''κάθε πέρσι και καλύτερα..''. Τι πέρσι δηλαδή, εδώ πάμε εποχέεεες πίσω. Ας κάνουμε μια γρήγορη αναδρομή στο τι συνέβαινε το 1886 τέτοια μέρα... Εντάξει, ξέρω, αυτά είναι κοινότυπα και χιλιοειπωμένα αλλά εφόσον δεν δείχνουμε κανένα σεβασμό στην ιστορία μας, καλό θα ήταν να την επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά (έστω προφορικά), μήπως και ξυπνήσουμε και φτάσουμε στο ζητούμενο, να επαναληφθεί πρακτικά! Πρωτομαγιά ήταν και τότε όταν συνέβη η έναρξη του αγώνα των εργαζομένων. Αν δεν είχαν τα κότσια, αν δεν ρίσκαραν, αν έτρεμαν μην τυχόν χάσουν τη δουλειά τους και παρέμεναν άπρακτοι και υποδουλωμένοι, εμείς σήμερα θα ήμασταν σε τραγική κατάσταση. Θα μου πεις και τώρα σε τι κατάσταση βρισκόμαστε, ευημερίας μήπως? Όχι βέβαια, και εκεί ακριβώς θέλω να καταλήξω, αντί να παραδειγματιστούμε από εκείνο το τσαγανό που αναμφισβήτητα είχαν κάποιοι και τελικά κατάφεραν το σκοπό τους, εμείς χρησιμοποιούμε την φωτεινή πλευρά της ιστορίας μας, σαν παράδειγμα προς αποφυγή. Με άλλα λόγια, ποιό το έργο μας? Το μόνο που είχαμε να κάνουμε είναι να διατηρήσουμε αυτό που μας έδωσαν απλόχερα, όχι να το δημιουργήσουμε. Φανταστείτε να έπρεπε να αγωνιστεί η δική μας η γενιά για τα δικαιώματα της... Απαπα... Εμείς βλέπουμε το γκρεμό και...γκαζώνουμε! Προφανέστατα και πάντα θα υπάρχει μια μερίδα φοβισμένων ανθρώπων, ανίκανων να διεκδικήσουν ότι τους ανήκει αλλά κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει και μια άλλη η οποία θα τους βγάλει όλους ασπροπρόσωπους. Τι επιλέγουν οι άνθρωποι σήμερα? Να φύγουν... να μεταναστεύσουν... η Ελλάδα θα ερημώσει από Έλληνες σιγά σιγά, γιατί εμείς οι ίδιοι την παραδίδουμε στους... εξολοθρευτές! Δεν υπάρχει λοιπόν καμία διάθεση για βελτίωση... μόνο για παράδοση υπάρχει... Και δεν πρόκειται για τις παραδόσεις που τιμάμε και ακολουθούμε, μιλάμε για την απόλυτη παράδοση των ...όπλων. Όχι εκείνων που σκοτώνουν, αλλά εκείνων που απλά ορθώνεις το ανάστημα σου και αν δεν είσαι ο μόνος, τότε θέλουν δεν θέλουν, θα σε δουν, θα σε ακούσουν, θα τα καταφέρεις...