Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Δεν σε ξέρω αλλά...

SYNC BLOGSΝα την προσέχεις... Δεν αναφέρομαι σε καμία αγαπημένη ή ερωμένη. Στην πάρτη σου αναφέρομαι. Αυτήν να προσέχεις. Δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις & υποφέρω & υποφέρεις. Εγώ δεν σε ήξερα μέχρι χθες, εσύ μου φαίνεται όμως πως με ξέρεις. Βάζω στοίχημα πως δεν είμαι η μόνη που νιώθει τόσο οικεία. Χιλιάδες άλλοι και άλλες κατακλύζονται από το ίδιο συναίσθημα. Συμβαίνει σε εμάς τους κοινούς θνητούς που έχουμε τόσο έντονα την ανάγκη να πούμε κάπου τον πόνο μας και να μας περιμένει μια τεράστια αγκαλιά και η διαβεβαίωση πως όλα θα πάνε καλά στο τέλος. Και φυσικά η ακόμα βασικότερη διαβεβαίωση πως αν δεν πάνε καλά, τότε δεν είναι το καταραμένο το τέλος. Ας καλοσκεφτούμε όλοι μας πόσες φορές νιώσαμε τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μας και τις άπειρες φορές που φέραμε την καταστροφή για ψύλλου πήδημα. Θες απλώς να αισθανθείς πως δεν είσαι ο μόνος και προπάντων δεν είσαι μόνος. Γιαυτό αναπαράγουμε σαν τρελοί στο φατσοβιβλίο συχνά πυκνά τα αποφθέγματα των μεγάλων ποιητών λες και τα έγραψαν αποκλειστικά και μόνο για τα μούτρα μας! Νιώθουμε πως ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με τα ρητά τους και πασχίζουμε να τα ενσωματώσουμε στην καθημερινότητα μας. Την μεγαλύτερη ζημιά την παθαίνεις από συγγραφείς βεβαίως βεβαίως. Απορείς πως στην ευχή κατάφεραν να αρπάξουν την έμπνευση από τα μαλλιά και να σου προσφέρουν το μεγαλείο τους έτσι απλόχερα μέσα από μερικές σελίδες. ''Τι σκέφτηκε ο άνθρωπος'', αναρωτιέσαι ταπεινά ενώ παράλληλα αισθάνεσαι ένα τόσο δα  ανθρωπάκι μπροστά τους. Το μεγαλύτερο σοκ όμως θα το πάθεις μόλις συνειδητοποιήσεις πως όσα διαβάζεις δεν προέρχονται από την φαντασία που καλπάζει, αλλά απορρέουν μέσω αληθινών γεγονότων. Πρόκειται λοιπόν για το απόλυτο ξεγύμνωμα του καλλιτέχνη (γιατί περί τέχνης πρόκειται) και σε αφήνει να μπεις και εσύ μέσα στην ιστορία του. Σου δίνει τα στοιχεία για να τον γνωρίσεις και αμέσως νιώθεις σαν να τον ξέρεις χρόνια. Νιώθεις μια οικειότητα από το πουθενά. Πόσο μάλλον αν στις δακρύβρεχτες σελίδες που ξεφυλλίζεις βρεις κομμάτια και απτη δική σου τη ζωή... Ωραίες οι φιλοσοφίες αλλά καλύτερα να έχεις τσαλακωθεί στη ζωή αυτή. Από αμπελοφιλοσοφίες μπουχτίσαμε. Δεν σε ήξερα, όμως σε έμαθα. Μου τράβηξε το ενδιαφέρον η γραφή σου και ο τρόπος που εξέφραζες κάθε τι απλό. Το έντυνες με τρόπο που φαινόταν μαγικό. Σημασία δεν έχει τόσο τι λες όντας άγνωστος, σημασία έχει τι έχεις τα κότσια να πεις όταν ο λόγος σου ακούγεται πιο πολύ από των άλλων. Τη σιχάθηκα αυτή την δήθεν τελειότητα σας. Αυτό το φόβο να δείξετε τι πραγματικά είστε. Να τρέμετε μην καταλάβει κανείς τι κάνετε στο κρεβάτι σας και να τρέμετε μην σας πουν ''τρελούς''. Ευτυχισμένος δεν είναι ο ατσαλάκωτος, ο φαινομενικά αψεγάδιαστος... Ευτυχισμένος είναι εκείνος που αποδέχεται τον όμορφο εαυτό του και δεν ζηλεύει κανέναν. Αν θέλουν ας ζηλέψουν εκείνον... Να ζήσει ο... Αύγουστος και το... ''κουτάβι'' του... Έκανε καλή δουλειά το Κατερινάκι...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου