Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Ο Αντώνης Βαρδής ζει.

SYNC BLOGSΉταν καλός άνθρωπος... Ζωή σε μας τώρα που είμαστε καλύτεροι. Κάπως έτσι πάει το σκηνικό. Όσο είναι ο φουκαράς εν ζωή του αλλάζεις τα φώτα, τον ξετινάζεις. Δεν χάνεις ευκαιρία να ασχοληθείς με τα κουτσομπολίστικα ξεκατινιάσματα που ακούν στο όνομα του και να βάλεις και εσύ το λιθαράκι σου λέγοντας την παπαρολογία σου. Δεν ισχύει μόνο για τον Αντωνάκη αυτό. Για όλους ισχύει. Φτάνει μόνο να έχεις βγει και λίγο στο γυαλί, να σε περιτριγυρίζει και μια κάποια δημοσιότητα ειδάλλως δεν μας ενδιαφέρει το θέμα σου. Τρελαίνομαι με όλους αυτούς που κράζουν ασύστολα ορισμένους επιτυχημένους καλλιτέχνες-ανθρώπους (το τονίζω διότι ο εν λόγω θρύλος ήταν πάνω απ όλα άνθρωπος. Ξέρετε... από κείνους εκεί τους καλούς όμως!). Κράζουμε ότι αδυνατούμε να φτάσουμε λένε συνήθως. Ισχύει και αυτό. Όμως ένα είναι σίγουρο, φθονούμε όποιον έχει χρήμα. Δεν σκεφτόμαστε όμως πως κάθε εύπορος κύριος/κυρία έχει χρησιμοποιήσει διαφορετικούς τρόπους να φτάσει τόσο ψηλά. Να εξασφαλίσει ένα άνετο μέλλον χωρίς τα άγχη των λογαριασμών που σε κυνηγούν και τρέχεις σαν το Βέγγο. Η πλειοψηφία έχει κάνει και τις βρωμοδουλειές της, σύμφωνοι. Μα υπάρχουν και εκείνοι που με το ταλέντο τους έφτασαν εκεί που κοιτάς εσύ και τους μουτζώνεις. Γιατί? Θυμάμαι πριν κάτι χρόνια βγήκε ο κακομοίρης ο Βαρδής και έκανε μια δήλωση (ατυχέστατη θα την χαρακτήριζα και άκρως παρεξηγήσιμη) και φυσικά δεν χάσαμε χρόνο να πέσουμε να τον φάμε. Να ακυρώσουμε το πολύτιμο έργο του, να ξεχάσουμε τις όμορφες μελωδίες που μας χάριζε και το πόσο μα πόσο σεμνός άνθρωπος ήταν. Είπε λοιπόν ο Αντωνάκης σε μια δήλωση του σχετικά με την οικονομική κρίση της Ελλαδίτσας μας, πως τώρα πλέον δεν μπορεί να αλλάζει τόσο συχνά αυτοκίνητο. Τον ρώτησαν για τον εαυτό του και μίλησε για τον εαυτό του. Αυτή ήταν η αλήθεια του. Φυσικά δεν ήταν τόσο ζαμπόνηρος ώστε να σκεφτεί πως καλύτερα να μην πει κάτι τέτοιο διότι θα γεννήσει αντιδράσεις. Έτσι σκεφτόταν και έτσι αντιδρούσε. Πολύ αυθόρμητα και ας δυσαρεστούσε πολλούς. Είχε κάνει κατά καιρούς δηλώσεις που έδειχναν την πικρία του για ορισμένες καταστάσεις και συμπεριφορές. Δεν τα έλεγε με το γάντι. Απλώς τα έλεγε.  Οι άνθρωποι που με τον κόπο τους αποκτούν όσα λαχταρούν δεν είναι απαραίτητα κακοί, ούτε χρειάζεται να τους ρίχνεις και κατάρες. Κατάρες θέλουν όσοι έχουν τη δυνατότητα μα σε μια δύσκολη στιγμή δεν δίνουν ούτε τ αγγέλου τους νερό, που λένε. Ο Αντώνης δεν ήταν έτσι όμως φίλοι. Εκείνος ήταν πονόψυχος και βοηθούσε όποιον το χρειαζόταν, χωρίς να περιμένει καμία αναγνώριση. Ούτε επαίνους, ούτε παράσημα. Το ξέρω από πρώτο χέρι και μπορώ να το πω με σιγουριά. Με την ίδια σιγουριά που το είπε και ο Μηνάς χθες στο Πάμε Πακέτο. Εκτός από το να κατηγορούμε και να καταδικάζουμε ανθρώπους λοιπόν, ωραίο είναι καμιά φορά να λέμε και κανένα ευχαριστώ. Δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Ένα είναι σίγουρο, πως ο Αντώνης Βαρδής ζει και θα εξακολουθεί να ζει μέσα στις καρδιές τόσων ανθρώπων γιατί ήταν μεγάλος. Ήταν πολύ μεγάλος. Και θα τον αγαπάμε. Πάντα θα τον αγαπάμε. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου