Σου αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία? Σύμφωνοι όλοι κάνουμε λάθη. Σύμφωνοι όλοι έχουμε καταφέρει να πληγώσουμε ανθρώπους που αγαπάμε. Σύμφωνοι καμιά φορά έχουμε παραβεί και νόμους και κανόνες. Αλλά που βρίσκεται εκείνη η λεπτή, αόρατη διαχωριστική γραμμή που υποδεικνύει πως δεν μας αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία? Ο καθένας έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του όσο σοβαρά κακουργήματα και αν έχει διαπράξει, αλλά ύστερα από αυτό τι πρέπει να συμβεί? Σύμφωνοι να τιμωρηθεί. Αλλά μετά την τιμωρία? Τι σόι δικαιώματα μπορεί να έχει και τι προνόμια? Πόσο σωστό είναι να έχεις μια δεύτερη ευκαιρία να ξεκινήσεις την ζωή σου από την αρχή όταν προηγουμένως έχεις στερήσει το ίδιο το δικαίωμα της ζωής από ένα σωρό ανθρώπους? Κάτι τόσο απάνθρωπο που έχεις τα κότσια και την αντοχή να το κάνεις ξανά και ξανά, σίγουρα δεν το έκανες εν βρασμώ ψυχής και την πρώτη φορά. Γιατί να σου αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία για μια ήρεμη και γαλήνια ζωή όταν εξαιτίας σου πόσες οικογένειες δεν πρόκειται να χαμογελάσουν ποτέ ξανά? Αυτά με αφορμή το χθεσινό επεισόδιο της 10ης εντολής όπου είδαμε την πασίγνωστη υπόθεση Πάσσαρη. Αφαίρεσε τις ζωές 7 ανθρώπων και απότι διάβασα πως το θέλημα του είναι εαν και εφόσον αποφυλακιστεί να γίνει μοναχός στο Άγιο Όρος. Όπως είναι ευρέως γνωστό το μέρος αυτό έχει ηρεμήσει πολλές ψυχές και συνεχίζει να κατευνάζει πολλά πνεύματα. Τουλάχιστον αυτές είναι οι μαρτυρίες όσων έχουν ζήσει και συνεχίζουν να ζουν εκεί. Γιατί λοιπόν να επιτραπεί ένα τέτοιο θείο δώρο σε έναν από τους πλέον διαβόητους κακοποιούς της γενιάς μας? Όταν στερείς επανειλημμένως το δικαίωμα της ζωής σε αθώους ανθρώπους, τότε αυτομάτως το στερείς και από τον εαυτό σου. Τουλάχιστον στο δικό μου το μυαλό έτσι πάει... 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου