Αν κάνουμε μια μικρή έρευνα στις σχέσεις των ανθρώπων γύρω μας θα παρατηρήσουμε μετα λύπης μας πως σχεδόν πάντα τα πράγματα αντί να κλιμακώνονται μέρα με τη μέρα (όπως θα ήταν το λογικό!!!ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΟΟΟ)κάνουν κατακόρυφη βουτιά και η πτώση δεν είναι ποτέ ασφαλής..!Εννοώ πως όταν είμαστε στην αρχή μιας οποιαδήποτε σχέσης θέλουμε να εντυπωσιάσουμε παραθέτωντας όλα τα θετικά μας στοιχεία και παρουσιάζουντας τον εαυτό μας σαν έναν άγγελο στη γη!!Τα μεγάλα λόγια μας δε,συνοδεύονται απο ανάλογες πράξεις με αποτέλεσμα να εκπέμπουμε έντονη εμπιστοσύνη....Αμ δεεεε.......!!!!Γνωρίζει λοιπόν ο άλλος ένα πρόσωπο με τόσα πρωτερήματα,και αυτό επειδή τα ελλατώματα δεν τρέχουν τόσο γρήγορα για να τα προλάβουν άρα φτάνουν συνέχεια τελευταία..!!Και εκεί που έχεις αγαπήσει έναν εαυτό όλο τρέλα και γλύκα αναγκάζεσαι να δεις και την άλλη όψη του νομίσματος..Βέβαια θεωρώ πως η έκρηξη είναι πιο υγιής απο την πλήρη απάθεια αλλά και πάλι μπορεί να επιτευχθεί μια ισορροπία.Αν μας αγαπούν για την χαρούμενη και χαλαρή όψη μας οφείλουν να μας αγαπούν και για την άλλη όψη...την πιο σκοτεινή..Άλλωστε το ότι αντιδρούμε και μας πλημμυρίζουν συναισθήματα όπως λύπη,απογοήτευση,θυμός ή παράνοια είναι φυσικό και επόμενο ορισμένες φορές..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου