Πράγματι...Ωραία θα ήταν να είχαμε ένα τζίνι να το καλοπιάναμε λίγο, χαιδεύοντας το και εκείνο να μας έκανε την πολυπόθητη ερώτηση....Αχ.....Να ήμουν για λίγο εκείνη η αόρατη ήρεμη δύναμη(αν αυτή υπάρχει κάπου και χαζεύει τις προσευχές μας τα βράδια,και
ενίοτε τις πραγματοποιεί...)και να άκουγα αυτά που εύχονται οι άνθρωποι να αποκτήσουν και ως τώρα στερούνται...Όχι πολλά....έτσι ένα δειγματάκι μόνο να καταλάβω τι προτεραιότητες θέτει ο καθένας και με τι θα ήταν ευχαριστημένος...Ακούω κατα καιρούς κάτι άτομα που εύχονται ''Αχ και να άκουγα τις σκέψεις των γύρω μου κάθε λεπτό...''....
ΌΧΙ ΌΧΙ ΌΧΙ ΌΧΙ ΌΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ....... Εγώ αν το κατάφερνα αυτό θα χρησιμοποιούσα το τζίνι για να ''απενεργοποιήσει'' αυτό το χάρισμα...Ας το δώσει σε κάποιον που θα του φανεί χρήσιμο...Και στην τελική γιατί δεν κρίνουμε εξ ιδίων τα αλλότροια...??Εμείς δηλαδή κάθε στιγμή,κάθε λεπτό, κάνουμε σκέψεις που έχουμε επεξεργαστεί πλήρως και έχουμε κατασταλάξει..??Ούτε καν...Καλά μόνο αν μπω στη διαδικασία να θυμηθώ λίγες απο τις σκέψεις μου όταν θυμώνω με κάποιον τρέμω μην μου ξεφύγει καμία απ αυτές και γίνει χαμός...Γιατί μπορεί να είμαστε αυθόρμητοι που και που αλλά σίγουρα το μεγαλύτερο μέρος το κρατάμε καλά κρυμμένο....!!Καλύτερα να βάλω ράδιο παρά να βομβαρδίζομαι απο τις σκέψεις των άλλων...Τους αφήνω να τις επεξεργαστούν και να μοιραστούν μαζί μου όσες θέλουν....!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου