Αγαπητέ Άγιε Βαλεντίνε....

Βασικάααα.....καλησπέρα!Επειδή πολλά χρόνια καραδωκώ μην σε πετύχω πουθενά,αλλά έως τώρα δυστυχώς δεν είχα την τύχη,(για σένα ατυχία!!)αποφάσισα να σου γράψω το εν λόγω γράμμα...!χοχοοο:)Μεγάλη η χάρη σου διότι ούτε στον Αι Βασίλη δεν έχω κάνει την τιμή! Εδώ και πάαααρα μα πάααρα πολλά χρόνια μας βασανίζεις αλύπητα,εμάς,τις αθώες και τρυφερές καρδούλες μας(!!),τα πορτοφολάκια μας και άαααλλα πολλά στο mega!Δεν φταις και σύ ο φουκαράς,εσύ ήσουν ένας..ή μάλλον 14 μικροί Άγιοι που ζήσατε στη Ρώμη τα παλιά τα χρόνια.Η πρώτη φορά που θεσπίστηκε η γιορτή σου ήταν το 496 και μας απασχολεί μέχρι και σήμερα...Τώρα εγώ τι να πω....Δεν σε απεχθάνομαι σίγουρα και με εκνευρίζουν τόσο οι φανατικοί σου υποστηρικτές όσο και εκείνοι που μας βομβαρδίζουν κάθε χρόνο με δηλώσεις όπως πόσο εμπορευματοποιημένη είναι η συγκεκριμένη γιορτή και πως οι ερωτευμένοι γιορτάζουν κάθε μέρα, πόσο ποταποί είναι οι ρομαντισμοί,τα αρκουδάκια,τα σοκολατάκια μπλααα μπλαα μπλαα...Καλά να μην σου λέει τίποτα η μέρα αυτή αλλά απο την άλλη γιατί να δείχνεις τόση απέχθεια?Τέλος πάντων...Ίσως επειδή τρέχουν τόσα πολλά στην καθημερινότητα μας και πολύ συχνά ξεχνάμε ο ένας τον άλλον και τις ανάγκες του για χαζά μικροπράγματα,ίσως αυτή η μέρα μας χτυπάει το καμπανάκι...!Προσπαθώ να δω την θετική σου πλευρά...Θυμόμαστε το παρελθόν,τι κάναμε πέρσυ τέτοια μέρα,πρόπερσι...πφφφ....κάθε αντιπαραπρόπερσι και καλύτερα και συ εεε..??χαχα...!!Εντάξει όσο μένουμε στα λόγια καλά είναι τα πράγματα...Αν όμως αρχίσουν οι πράξεις εκεί είναι τα σκούρα...Η αγάπη,τα πάθη και οι έρωτες ήταν πάντα διαχρονικές αξίες...Ταξιδεύοντας πίσω στο 1893 με μεγάλη μου έκπληξη ακούω μια απο τις πιο τραγικές και συγχρόνως παθιασμένες ιστορίες αγάπης....Ο Μιμίκος και η Mary Weber γνωρίστηκαν εκείνο τον καιρό,η Μαίρη όντας παιδαγωγός στο παλάτι και ο Μιμίκος ως γιατρός στο νοσοκομείο του Μακρυγιάννη...Μη έχοντας καταφέρει ο Μιμίκος τρεις συνεχόμενες μέρες να παρευρεθεί στο καθιερωμένο σημείο συνάντησης τους στην Ακρόπολη εκείνη στέλνοντας προειδοποιητικό γράμμα...την τρίτη μέρα αυτοκτονεί...Εκείνος αντικρύζοντας το πτώμα της αποφασίζει να την ακολουθήσει...Είπαμε να μας πάρεις τα μυαλά καλέ μου...όχι να πάρεις και εμάς τους ίδιους...