Δεν είναι μια και δυο οι φορές που όλες και όλοι μας έχουμε παρακολουθήσει με θρήνο και πάθος σκηνές ταινιών που απεικονίζουν την πληγωμένη ηθοποιό να κλαίει και να πλαντάζει καταβροχθίζοντας ένα λαχταριστό παγωτό σε μια τρομακτικά μεγάλη συσκευασία...Εκεί που την βλέπουμε να παραληρεί για όλα τα στραβά της μοίρας που έχουν πέσει πάνω της, χώνοντας με μίσος την κουτάλα στο παγωτό και αρπάζοντας μια ανεξήγητα τεράστια μπουκιά και συνεχίζει να μιλάει ενώ τρέχουν τα ζουμιά απο δω και απο κει...Μα τι γλυκές και γνώριμες σκηνές...Ελπίζω να έγινα αρκετα γλαφυρή!!Και εμείς σαν καταπληκτικοί μίμοι που είμαστε πάμε και αντιγράφουμε τέτοιου είδους σκηνές...Μπορεί όχι τόσο θεαματικά αλλά και πάλι...Το θέμα είναι τι τελικά καταλήγει στο στομάχι μας...Διάβαζα ένα άρθρο λοιπόν,που χαρακτήριζε αυτού του είδους τις τροφές ''συναισθηματικές τροφές'',είναι αυτές οι σαχλαμάρες που μας πιάνει να ξετινάξουμε όποτε η ψυχολογία μας είνα στα τάρταρα!Είναι αλήθεια πάντως πως αρκετά συχνά τρώμε όχι γιατί γουργουρίζει το στομαχάκι μας αλλά μόνο και μόνο για να καλύψουμε κάποιο κενό....Μα χάθηκε να το ρίξουμε στο καράτε..........????
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου