Ναι, ναι δεν σας απατά η μνήμη σας(έτσι και αλλιώς είναι το μόνο πράγμα που μπορείς να ξέρεις με σιγουριά αν σε απατά!) δανείστηκα την παλιά, αγαπημένη ατάκα του Λαζόπουλου που αναρωτιόταν ως ''μάνα''...:''Παράλογοοοο????Δεν απαντάει....άρα...Λογικόοο!!''
Εγώ πάλι αναρωτιέμαι τι είναι τελικά σημαντικό...και αν το βρούμε τι συντέλεσε για να να το θεωρούμε σημαντικό?? Μήπως μια σειρά φαινομενικά ''ασήμαντων'' πραγμάτων??Που αν δεν υπήρχαν αυτά δεν θα μιλούσαμε τώρα για τα σημαντικά...?? Με αφορμή το 2ο βιβλίο του πολυαγαπημένου μου φίλου, Πέτρου Κουμπλή, μπήκα σε αυτές τις σκέψεις...Μερικές ιστορίες που φαντάζουν να μην έχουν καμία σύνδεση μεταξύ τους και κανένα ενδιαφέρον για κάποιους τόσο διανοούμενους και υψηλού επιπέδου σαν εμάς, που ασχολούμαστε μόνο με θέματα υψίστης σημασίας και δεν έχουμε ποτέ μα ποτέ χρόνο να παρατηρήσουμε πραγματικά όσα μας περιβάλλουν και αποτελούν το...''σπίτι'' μας..!
Όλα τα έχουμε τόσο μα τόσο δεδομένα στο μυαλό μας και όσο και να μην το παραδεχόμαστε δεν πρόκειται να το συνειδητοποιήσουμε αν δεν πάθουμε εμείς ή κάποιος που αγαπάμε, κάτι τραγικό, σχεδόν καθηλωτικό...
Γιατί μόνο αν καθηλωθούμε θα μπούμε στη διαδικασία να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε όσα προσπερνάμε με περίσσια ευκολία καθημερινά... Άνθρωποι που ενδεχομένως έχουν βιώσει την απόλυτη και ανιδιοτελή αγάπη και παρόλα αυτά δεν επικεντρώνονται στην σωματική επαφή.. Για την ακρίβεια μπορεί να μην έχουν έρθει καν κοντά με αυτόν τον τρόπο, αλλά έχουν έρθει με ένα σωρό άλλους που πιθανότατα δεν θα καταλάβουμε ποτέ..όχι επειδή δεν έχουμε την ικανότητα, αλλά επειδή δεν θέλουμε να μπούμε καν στον κόπο γιατί όλα αυτά μας ακούγονται πολύ....''ρομαντικά'' για να είναι αληθινά. Έστω και ένας άνθρωπος να βρεθεί στο δρόμο μας με τον οποίο θα ταυτιστούμε απόλυτα και θα γίνουμε ένα, είναι θαύμα..
Αλλά αυτό σπάνια να συμβεί καθώς ο καθένας από μας θα έκανε τα πάντα για να αποτρέψει τα σχέδια κάποιου επικαλούμενος την ζήλια φυσικά, ακόμα και αν ο άλλος δεν μας ενοχλεί καν θα τον χλευάσουμε για τις ενέργειές του για να νιώσουμε πιο μυαλωμένοι από εκείνον.. Και στεκόμαστε και γελάμε υπεροπτικά καθώς παρατηρούμε την προσπάθεια του άλλου να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα... Γελάμε επειδή στο δικό μας κόσμο τα πράγματα είναι κουκιά μετρημένα, έτσι έχουμε μεγαλώσει, σε μια κοινωνία που μας υποδεικνύει τι είναι γελοίο και τι όχι, τι είναι ακατόρθωτο και τι όχι...Αλλά εγώ πάντα θαύμαζα όσους κατάφερναν να σπάσουν αυτή τη μονοτονία και να κάνουν ένα βήμα παραπέρα...Όχι για να τους παραδεχτούν οι άλλοι, αλλά για να έρθουν σε στενότερη επαφή με τον ίδιο τους τον εαυτό..Όσοι πουν πως ότι κάνουν το κάνουν για πάρτη τους δυστυχώς θα μεγαλώσει λίγο ακόμα η μυτούλα τους...
Ένα ακόμα ψέμα θα μου πείτε...σε τι μπορεί να βλάψει ένα ακόμα ψεματάκι...Θα ξαπλώσει ήρεμο πάνω σε όλα τα υπόλοιπα και θα ξεχαστεί...Άλλοι κάνουν συλλογή με γραμματόσημα, άλλοι με ερωτικά γράμματα, άλλοι με χαμόγελα, όλοι ανεξαρτήτως όμως κουβαλάνε στο ''βαλιτσάκι΄΄ τους ένα σωρό ψέμματα, όσα έχουν πει οι ίδιοι και όσα έχουν ακούσει....
Όλα τα έχουμε τόσο μα τόσο δεδομένα στο μυαλό μας και όσο και να μην το παραδεχόμαστε δεν πρόκειται να το συνειδητοποιήσουμε αν δεν πάθουμε εμείς ή κάποιος που αγαπάμε, κάτι τραγικό, σχεδόν καθηλωτικό... 
Γιατί μόνο αν καθηλωθούμε θα μπούμε στη διαδικασία να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε όσα προσπερνάμε με περίσσια ευκολία καθημερινά... Άνθρωποι που ενδεχομένως έχουν βιώσει την απόλυτη και ανιδιοτελή αγάπη και παρόλα αυτά δεν επικεντρώνονται στην σωματική επαφή.. Για την ακρίβεια μπορεί να μην έχουν έρθει καν κοντά με αυτόν τον τρόπο, αλλά έχουν έρθει με ένα σωρό άλλους που πιθανότατα δεν θα καταλάβουμε ποτέ..όχι επειδή δεν έχουμε την ικανότητα, αλλά επειδή δεν θέλουμε να μπούμε καν στον κόπο γιατί όλα αυτά μας ακούγονται πολύ....''ρομαντικά'' για να είναι αληθινά. Έστω και ένας άνθρωπος να βρεθεί στο δρόμο μας με τον οποίο θα ταυτιστούμε απόλυτα και θα γίνουμε ένα, είναι θαύμα.. 
Αλλά αυτό σπάνια να συμβεί καθώς ο καθένας από μας θα έκανε τα πάντα για να αποτρέψει τα σχέδια κάποιου επικαλούμενος την ζήλια φυσικά, ακόμα και αν ο άλλος δεν μας ενοχλεί καν θα τον χλευάσουμε για τις ενέργειές του για να νιώσουμε πιο μυαλωμένοι από εκείνον.. Και στεκόμαστε και γελάμε υπεροπτικά καθώς παρατηρούμε την προσπάθεια του άλλου να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα... Γελάμε επειδή στο δικό μας κόσμο τα πράγματα είναι κουκιά μετρημένα, έτσι έχουμε μεγαλώσει, σε μια κοινωνία που μας υποδεικνύει τι είναι γελοίο και τι όχι, τι είναι ακατόρθωτο και τι όχι...Αλλά εγώ πάντα θαύμαζα όσους κατάφερναν να σπάσουν αυτή τη μονοτονία και να κάνουν ένα βήμα παραπέρα...Όχι για να τους παραδεχτούν οι άλλοι, αλλά για να έρθουν σε στενότερη επαφή με τον ίδιο τους τον εαυτό..Όσοι πουν πως ότι κάνουν το κάνουν για πάρτη τους δυστυχώς θα μεγαλώσει λίγο ακόμα η μυτούλα τους... 
Ένα ακόμα ψέμα θα μου πείτε...σε τι μπορεί να βλάψει ένα ακόμα ψεματάκι...Θα ξαπλώσει ήρεμο πάνω σε όλα τα υπόλοιπα και θα ξεχαστεί...Άλλοι κάνουν συλλογή με γραμματόσημα, άλλοι με ερωτικά γράμματα, άλλοι με χαμόγελα, όλοι ανεξαρτήτως όμως κουβαλάνε στο ''βαλιτσάκι΄΄ τους ένα σωρό ψέμματα, όσα έχουν πει οι ίδιοι και όσα έχουν ακούσει....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου