Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Αυτή είναι η τελευταία σου λέξη?

SYNC BLOGSΟι γνώμες διίστανται. Κάποιοι τάσσονται υπέρ της θανατικής ποινής, κάποιοι το θεωρούν απάνθρωπο ακόμη και για τον χειρότερο εγκληματία. Εγώ ανήκω κατά κάποιο τρόπο στην πρώτη περίπτωση. Εννοώ πως δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση απάνθρωπο να εκτελείς έναν παιδεραστή, ας πούμε. Οποιοσδήποτε κακοποιεί μια αθώα ανήλικη ψυχή δεν έχει κανένα δικαίωμα στη ζωή. Βέβαια έτσι όπως έχει καταντήσει η ζωή, ίσως για πολλούς η θανατική ποινή να αποτελεί λύτρωση... Σίγουρα πάντως ενδιαφέρον έχει να ακούς ποια ήταν τα τελευταία λόγια που ξεστόμισε κανείς λίγα δευτερόλεπτα πριν την εκτελεσή του. Όλοι μας, ακόμη και οι πιο αυθόρμητοι προσέχουμε να ''βουτάμε την γλώσσα στο μυαλό'' προτού μιλήσουμε. Όχι σε κάθε περίπτωση, αλλά σίγουρα συνήθως προσέχουμε τα λόγια μας έτσι ώστε να είμαστε αρεστοί. Την στιγμή όμως εκείνη, που ξέρεις πως ο μεγαλύτερος φόβος σου είναι ένα βήμα μπροστά και κάποιος σε κλάσματα δευτερολέπτων ετοιμάζεται να σε σπρώξει προς τα εκεί, σίγουρα δεν σκέφτεσαι να ''ντύσεις και να στολίσεις'' αυτά που θα πεις. Άλλωστε η πραγματική και αληθινή πλευρά όλων μας φαίνεται όταν δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε πια. Όταν δεν νιώθουμε την ανάγκη να παλέψουμε για τίποτα. Μπορεί τα τελευταία λόγια αρκετών διασήμων να είναι δημοσιευμένα στο διαδύκτιο και με ένα κλικ να τα μαθαίνει κανείς, αλλά πλεον μπορεί να κανείς να δει τις τελευταίες φράσεις ''κοινών θνητών'' εφόσον στις φυλακές του Τέξας, από το 1982 όπου και τέθηκε σε ισχύ η θανατοική ποινή, τα λόγια των μελλοθάνατων καταγράφονται και πρόσφατα αναρτήθηκαν. Κάποιοι από αυτούς ένιωθαν το άδικο να τους πνίγει τόσο έντονα που θέλησαν ακόμα και την ύστατη στιγμή να βροντοφωνάξουν την αθωότητα τους, όπως ο David Spence το 1997 ''Θέλω να καταλάβαιτε, και λέω την αλήθεια, δεν σκότωσα εγώ τα παιδιά σας. Ειλικρινά δεν έχω σκοτώσει κανέναν.'' Άλλοι μάλλον πήραν ένα μικρό μάθημα πίσω από τα κάγκελα και ξεστόμισαν μια ύστατη συγγνώμη στην οικογένεια του θύματος ''Δεν νομίζω πως μπορώ να πω οτιδήποτε που θα βοηθήσει, αλλά ελπίζω, μέσω του Θεού σας να με συγχωρέσετε'', Cornelius Goss. Άλλοι όπως ο  Charles Bass to 1986 αποδέχονται πλήρως την τιμωρία τους ''Το αξίζω αυτό. Πείτε σε όλους πως είπα αντίο'', δήλωσε ο τότε 30χρονος για τον φόνο αστυνομικού. Ο Jermarr Arnold shot, επεδίωξε να λυτρωθεί μέσω συγγνώμης που ζήτησε από την οικογένεια μιας 21χρονης την οποία και σκότωσε κατά τη διάρκεια ληστείας και θεωρεί πως με το θανατό του ισορροπούν τα πράγματα ''Λυπάμαι βαθιά για την απώλεια σας. Είμαι και εγώ άνθρωπος, το έχω νιώσει, ξέρω πως είναι. Δεν μπορώ να εξηγήσω και δεν μπορώ να σας δώσω απαντήσεις. Μπορώ μόνο να σας δώσω ένα πράγμα και θα σας το δώσω σήμερα.'' Μην φανταστείτε φυσικά πως ήταν όλοι τόσο συνειδητοποιημένοι και συμφιλιωμένοι με την ποινή τους. Ο Ricky Lee Green δηλώνει ''Έχω περάσει 8,5 χρόνια στη φυλακή, τα 7 ως μελλοθάνατος. Δεν έχω μπλέξει ποτέ σε φασαρίες, δεν είμαι απειλή για την κοινωνία''. Την ίδια άποψη είχε και ο Jeffrey Doughtie λέγοντας πως ''Δεν πιστεύω πως ο κόσμος θα είναι καλύτερος ή ασφαλέστερος χωρίς εμένα''. Σαφέστατα υπάρχουν και μαρτυρίες ανθρώπων που λίγο πριν αφήσουν την τελευταία τους πνοή δεν φαίνεται να είχαν ίχνος μετάνοιας. Τρανό παράδειγμα ο Jesse Hernandez που φώναξε το όνομα της ομάδας του ''Go cowboys!'', ενώ το έγκλημα του δεν θα το έλεγε κανείς τόσο ελαφρύ, εφόσον ο ίδιος είχε δολοφονήσει ένα αγοράκι μόλις 11 μηνών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου