Ήρθε πάλι ο καιρός να κάψουμε σιγά σιγά τον...καρνάβαλο. Κατά προτίμηση τον καρνάβαλο που κρύβουμε μέσα μας, και όχι τον Αποκριάτικο. Είμαστε όλοι για τα πανηγύρια. Με τον έναν ή με το άλλο τρόπο. Παραδεχτείτε το και δεν θα χάσετε. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή ξεσαλώνουν τα πλήθη, η Πάτρα πλημμυρίζει, οι άντρες βρίσκουν την πολυπόθητη ευκαιρία να ντυθούν γυναίκες μπας και καταλάβουν τι τραβάμε και μεις οι έρημες για να τους εντυπωσιάσουμε. Για να σας δω να περπατάτε πάνω στα 12ποντα γατάκια! Οι γυναίκες δε, σπανίως να μπουν στην θέση του άντρα. Αυτές που το κάνουν είναι οι ακομπλεξάριστες, οι ''δεν με νοιάζει να τσαλακωθώ γιατί είμαι και γαμώ!''. Οι περισσότερες (συμπεριλαμβανομένης εκείνης που γράφει το εν λόγω άρθρο, δεν βγάζω την αποκριάτικη ουρίτσα μου απέξω), αποφασίζουμε αντί να ντυθούμε, να... γδυθούμε. Εν ολίγοις πάμε μια βόλτα στα Jumbo και αγοράζουμε τα απολύτως απαραίτητα αξεσουάρ για να... γδυθούμε τις απόκριες! Σέξυ μπατσίνες, σέξυ κομάντο, σέξυ νοσοκόμες, μην λέω κάθε χρόνο τα ίδια! Όλοι την ευκαιρία να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο ψάχνουμε... Μακάρι να βλέπαμε την γιορτή αυτή όπως την βλέπουν τα παιδιά. Όπως την βλέπαμε και μεις ως παιδιά. Μακάρι να ντυνόμασταν παιδιά. Μακάρι να σκεφτόμασταν σαν παιδιά. Ήταν όλα τόσο απλούστερα τότε. Είχαμε μια απορία, ρωτάγαμε την μαμά, τον μπαμπά, την κυρία, την νονά... Και όταν υποβάλλαμε την ερώτηση μας τότε στεκόμασταν με πραγματικό ενδιαφέρον να ακούσουμε την απάντηση. Τώρα νομίζουμε πως έχουμε όλες τις απαντήσεις, so we don't give a fuck! Ήμουν στο λεωφορείο τις προάλλες και καθόταν ένα κοριτσάκι δίπλα μου με τη μαμά της. Ξέρετε από κείνα τα κοριτσάκια που θες να τα σκάσεις στα φιλιά, σαν κουκλίτσα πορσελάνινη (μην πάει ο νους σου στο κακό. Ουδεμία ομοιότης με τον τσάκι ή την άναμπελ!). Ρωτούσε τη μαμά της όλο απορία :''Mαμά, τελειώνει ποτέ η βενζίνη στα λεωφορεία? Αν τελειώνει κάθε πότε τελειώνει? Και ποιός πάει και βάζει? Ο κύριος που οδηγάει?''. Την παρατηρούσα ενώ της απαντούσε υπομονετικά η μαμά της. Είχε καρφωμένα τα ματάκια της για να ρουφήξει σαν σφουγγάρι την πληροφορία που θα άκουγε. Αν παρατηρήσεις γύρω σου όσο μεγαλώνουμε τόσο λιγότερο έχουμε το ίδιο βλέμμα. Τόσο δυσκολότερο μας είναι να παραδεχτούμε πως ουκ ολίγες φορές δεν γνωρίζουμε στοιχειώδη γεγονότα ή πληροφορίες αλλά σιγά μην το παραδεχτούμε. Γιαυτό σταματήστε να λέτε όταν θυμώνετε ''Μην κάνεις σαν παιδί!'', είναι αβάσιμο. Αντί για αυτό προσπαθήσε να ντύνεστε συχνότερα παιδιά. Μην αφήνετε την ψυχή σας να γερνάει με τέτοια ταχύτητα. Εξάλλου Απόκριες έχουμε! Κάψτε τον καρνάβαλο μέσα σας μήπως και δούμε άσπρη μέρα! (Μεταφορικά μιλώντας. Διότι από άσπρες μέρες, χορτάσαμε φέτος!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου