Δεν υπάρχει Θεός. Εσύ υπάρχεις μόνο.

Εσύ και κάθε Έλληνας ανεξαρτήτως ποιό κόμμα υποστηρίζει και ποιες ιδέες πρεσβεύει. Εσύ όπως και καθένας από μας έχεις την αίσθηση πως είσαι ένας μικρός θεός που μπορείς να κρίνεις δίχως να κρίνεσαι. Εσύ τα ξέρεις όλα, εσύ ξέρεις τι τρέχει πίσω από τις συμφωνίες της Κυβέρνησης, εσύ ξέρεις πως και ο Τσίπρας είναι τα ίδια σκατά με όλους ή πως αυτός είναι ο ένας και μοναδικός σωτήρας που όλοι περιμέναμε. Που σκατά το ξέρεις προσπαθώ να καταλάβω. Πως κατάφερες στο πι και φι να τραβήξεις την κουρτίνα και να αποκαλύψεις το μυστήριο ξεμπροστιάζοντας τους κακούς και εξυμνώντας τους καλούς. Βιάζεσαι για άλλη μια φορά βρε Έλληνα. Σπεύδεις να μουτζώσεις όσους ψήφισαν για πρώτη φορά κάτι διαφορετικό, κάτι ξένο σε σχέση με όλους αυτούς που σε φλόμωσαν στα ψέματα τόσα χρόνια. Σωστά. Έπρεπε να επιλέξεις την γνώριμη οδό και τότε όλα θα πήγαιναν καλά. Καλά δεν πάνε ας μην γελιόμαστε. Επίσης θεός δεν είναι κανένας σε αυτή τη γη. Ας μην γελιόμαστε ούτε και σ αυτό. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που με τους αγώνες τους έχουν αποδείξει πως ο λόγος τους μετράει. Μέχρι εκεί. Πως περιμένεις τον αλάνθαστο όταν όλοι καλούμαστε άνθρωποι? Μίκης Θεοδωράκης και Μανώλης Γλέζος. Βαρυσήμαντα ονόματα και ορθώς είναι. Αγώνες, εξορίες και προσπάθειες για ενωμένο λαό. Τι σημαίνει όμως αυτό? Πως αυτό δεν τους καθιστά ανθρώπους? Πως αν κάποιος διαφωνήσει με τον λόγο τους είναι βλάσφημος? Πως δεν έχουν δικαίωμα σε λάθος δηλώσεις ή λάθος κινήσεις γιατί θα τους καταδικάσετε αμέσως? Δηλαδή τόσοι άλλοι που ασχολούνται με τα κοινά και έχουν πάρει τις ζωές μας στο λαιμό τους και τίποτα άλλο εκτός από λάθη δεν κάνουν τι είναι? Αυτούς θα έπρεπε να μην θες να τους βλέπεις ούτε στα μάτια σου, πόσο μάλλον να τους ξαναψηφίσεις... Τι να λέμε όμως, πως να μείνει ο λαός ενωμένος αν δεν μπορούν να μείνουν και όσοι τον εκπροσωπούν? Τις τελευταίες μέρες φιγουράρει εντόνως στα μέσα η επιστολή του Μανώλη Γλέζου που ζητά συγγνώμη από τον ελληνικό λαό που συνέβαλλε στην κοροιδία του. Θεωρεί λάθος τις κινήσεις του κόμματος του. Την ίδια στιγμή και αλλοι κωμικοί και καλλιτέχνες παίρνουν θέση επί του θέματος είτε υποστηρίζοντας τον (βλέπε τον οικονομολόγο κ. Καζάκη), είτε τάσσονται εναντίον του (Χάρρυ Κλυν, Γιάννης Ζουγανέλης). Βροχή και τα σχόλια του κάθε πικραμένου πολίτη από κάτω. Όλοι έχουν άποψη και όλοι γνωρίζουν ποιό είναι το σωστό λες και το να κυβερνείς μια χώρα στο χείλος του γκρεμού είναι απλή υπόθεση. Υποσχέθηκε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α όμως, αυτό είναι το θέμα. Είναι νωρίς ακόμα για να λέμε, μα ένα είναι βέβαιο. Όταν σταματήσει να σε στηρίζει η ίδια σου η οικογένεια, και αρχίσει να σε διαπομπεύει, σίγουρα κάτι δεν πάει καλά. Η ταπεινή μου άποψη είναι πως δεν θα έπρεπε να ειπωθούν τα λόγια του κυρίου Γλέζου δημόσια, δίνοντας την ικανοποίηση σε ένα σωρό κακιασμένες ψυχές που καραδωκούσαν για ένα λάθος, να πουν το μακρύ τους και το κοντό τους. Εγώ για ακόμα μια φορά θα ευχηθώ να πάνε τα πράγματα όσο καλύτερα γίνεται για αυτή την χώρα και να σταματήσει η ίδια της η ''οικογένεια'' να εύχεται για το αντίθετο.