Μα καλά, εσένα τι σου μαθαίναν στο σχολείο? Πέραν των γνώσεων που φρόντιζαν να αποκτήσεις πάνω στα μαθηματικά, την γλώσσα, την βιολογία, τη γεωγραφία,την ιστορία την δική σου μα και άλλων πολιτισμών. Με τον τρόπο τους οι εκπαιδευτικοί πολλές φορές, αλλά και όσοι βρίσκονται σε υψηλόβαθμες θέσεις διαμορφώνουν την ''ιστορία'' πολλών παιδιών με αρκετά θλιβερό τρόπο. Για να φτάσουν να μάθουν και κάτι από το σχολείο τα παιδιά πρέπει πρώτα να θέλουν να έχουν και κάποια επαφή με αυτό και όχι να νιώθουν λες και ανεβαίνουν τον Γολγοθά στο άκουσμα του κουδουνιού. Σίγουρα ένα από τα χειρότερα σενάρια που μπορεί να τύχει σε ένα παιδάκι κατά τη διάρκεια των σχολικών ετών είναι η απομόνωση. Συνήθως κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται εαν το παιδί στιγματιστεί για κάτι με αποτέλεσμα εν συνεχεία να περιθωριοποιηθεί. Όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες σε περιστατικά αδικίας στο σχολείο είτε από μαθητή σε μαθητή, αλλά ακόμα χειρότερα καμιά φορά, από καθηγητή σε μαθητή. Παρόλα τα περιστατικά αδικίας που μπορώ να φέρω στο νου μου, σοκ μου προκάλεσε η είδηση του 6χρονου αυτού αγοριού στις ΗΠΑ. Το ανάγκασαν να φάει μόνο του σε ένα τραπεζάκι κοιτώντας απέναντι τους υπόλοιπους συμμαθητές του να τρώνε όλοι μαζί. Ο λόγος? Ακόμα πιο σοκαριστικός... Επειδή το συγκεκριμένο αγοράκι είχε αργήσει μόλις ένα ολόκληρο λεπτό να φτάσει στο σχολείο. Αυτή λοιπόν ήταν η τιμωρία του για αυτό το μοιραίο λάθος που διέπραξε. Η απομόνωση. Φανταστείτε να είχε κάνει κάτι χειρότερο, όπως για παράδειγμα να είχε αντιμιλήσει στην δασκάλα του. Μάλλον εκεί θα του άξιζε δημόσια ατίμαση και μαστίγωμα στη μέση του προαυλίου. Και αν σκεφτεί κανείς όλα αυτά γιατί? Για να μάθει ένας άνθρωπος την σπουδαιότητα της συνέπειας στη ζωή του. Δεν αντιλέγω, η συνέπεια είναι μεγάλο προσόν. Και σίγουρα τα σχολεία θα έπρεπε πρωτίστως να κάνουν τον κόπο να μαθαίνουν στα παιδιά και άλλες αρετές που θα τα γεμίσουν με τα απαραίτητα εφόδια να πορευτούν στη ζωή. Διότι αντιθέτως με όσα μας λένε από μικρά ούτε τα αρχαία, ούτε τα μαθηματικά, ούτε η γεωγραφία θα μας βοηθήσουν να γίνουμε σωστοί άνθρωποι. Πιο σεβαστοί, ναι. Πιο μορφωμένοι, σαφώς. Αλλά πιο άνθρωποι, σαφώς και όχι. Πως λοιπόν περιμένεις να γίνει ένας σωστός άνθρωπος στην κοινωνία ένα παιδί που από την πρώτη κιόλας δημοτικού του μαθαίνεις πως η λύση για το παραμικρό πταίσμα είναι η τιμωρία? Και κάνουμε λόγο όχι για οποιαδήποτε τιμωρία, αλλά για τον εξευτελισμό. Θυμάμαι από μικρή με πόση ευκολία οι δάσκαλοι και οι καθηγητές μας έβγαζαν έξω από την τάξη για να συνεχίσουν ανενόχλητοι το μάθημα τους. Αναρωτιέμαι τι κατάφεραν από τέτοιου είδους τιμωρίες? Πάντως σίγουρα κανένα θετικό αποτέλεσμα για τα παιδιά που αν μη τι άλλο ήταν πλέον σταμπαρισμένα και περιθωριοποιημένα. Για τους ίδιους όμως κατάφεραν λίγα λεπτά ηρεμίας εφόσον δεν κατάφερναν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα ορισμένων μαθητών με θεμιτά μέσα. Η δουλειά του εκπαιδευτικού είναι από τις δυσκολότερες και ας την σνομπάρουν πολλοί. Καλείσαι να διαμορφώσεις χαρακτήρες & συμπεριφορές. Να αντιμετωπίσεις προβλήματα σωματικά, ψυχολογικά και ψυχικά πολλές φορές. Δεν είναι απλό επάγγελμα, γιαυτό και δεν είναι για όλους. Κρίμα λοιπόν που βασικό μέλημα πολλών σχολείων είναι να διδάξουν πόσο σημαντικό είναι να είσαι συνεπής και ξεχνούν εντελώς να αναφέρουν πως το νούμερο ένα είναι να είσαι άνθρωπος.
ΥΓ. Άσχετο πλην όμως σχετικό. Επειδή με έχει απασχολήσει πολύ το θέμα. Εν τέλει έμαθε κανείς από έγκυρη
πηγή τι χρώμα είναι το πολυσυζητημένο φόρεμα?????
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου