Ανώμαλοι παντού.

Πάντα υπήρχαν. Από αρχαιοτάτων χρόνων. Δυστυχώς όμως και πάντα θα υπάρχουν. Δεν θα σου συστηθούν ως διεστραμμένα καθίκια φυσικά. Κανένα τέρας δεν εμφανίζεται δίχως την μάσκα του. Ούτε ο Χίτλερ είχε προειδοποιήσει με ποιόν τρόπο σκόπευε να δημιουργεί σαπούνια. Δεν είχε προετοιμάσει τον λαό για το τι θα ακολουθήσει. Τους παραμύθιασε και σαν τα πρόβατα υπνωτίστηκαν και εν συνεχεία ακολούθησαν. Φυσικά το τραγικό στην ιστορία είναι πως επρόκειτο για έναν ανατριχιαστικά οξυδερκή άνθρωπο γιαυτό και κατάφερε τα εγκλήματα που κατάφερε με την συγκατάθεση του λαού. Υπάρχουν τα εγκλήματα που ο κακοποιός έχει καλά μελετημένο το σατανικό του σχέδιο με αποτέλεσμα το θύμα να μην μπορεί να γλιτώσει με κανένα τρόπο. Υπάρχουν όμως και εκείνα τα οποία προυποθέτουν το θύμα να τρώει τόνους κουτόχορτο. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να δείξω ασέβεια σε κανένα άτυχο παιδί, ούτε στην οικογένεια του. Είναι και φορές που όσο καλή διαπαιδαγώγηση και αν έχεις κάνει στο παιδί σου, εκείνο πράττει ανεξαρτήτως των συμβουλών σου. Δεν μπορείς να ελέγχεις κάθε του κίνηση. Είναι αδύνατον. Όμως αδύνατον μου φαίνεται και εμένα να υπάρχουν παιδιά τόσο μα τόσο αφελή ρε γαμώτο. Αν υπάρχουν τότε δεν είναι εύκολο να τα γιατρέψεις. Πρέπει κάπου να τα κλείσεις όντας ανίκανα να βγουν. Είναι θλιβερό. Αν όντως ισχύει ο διάλογος που βγήκε στη δημοσιότητα ανάμεσα σε 13χρονο αγοράκι και τον παιδεραστή που κάνει τον γύρο του διαδικτύου τα τελευταία 24ωρα, τότε τα πράγματα για την νέα γενιά είναι κάθε άλλο παρά ελπιδοφόρα. Είναι δυνατόν να απαντάς σε μήνυμα αγνώστου που σου συστήνεται ως ''εκείνος που θα σε κάνει να ξεχάσεις τα προβλήματα σου με ένα τσιγαράκι''? Είναι δυνατόν να σκέφτεσαι έστω και να πας μια βόλτα με εκείνον που σου υπόσχεται να ''σε στείλει στα ουράνια''? Πως γίνεται τελικά να φτάνεις στο σημείο να καλείς στο ίδιο σου το σπίτι τον άγνωστο που σου μιλάει έτσι? Μόνο το δικό μου το μυαλό δεν τα χωράει αυτά? Ούτε σε μοναστήρι μεγάλωσα, ούτε το πιο ήσυχο παιδί του κόσμου ήμουν. Ούτε μπορώ να πω πως δεν με δελέαζαν οι ζαβολιές. Αλλά αυτά δεν μπορούν να λέγονται ζαβολιές. Αυτά πάντα στο τέλος αποβαίνουν μοιραία και το χείριστο όλων είναι πως σχεδόν όλοι θα σκεφτούν πως πήγαινες γυρεύοντας... Είναι δυνατόν μια γενιά παιδιών πιο πονηρεμένη από ποτέ και σε νεαρότερη ηλικία από ποτέ να συμπεριφέρεται έτσι? Αν μη τι άλλο είμαστε βομβαρδισμένοι από παντού για τους κινδύνους και παρόλα αυτά φτάνουμε σε τέτοια σημεία? Όχι απλώς δεν προφυλάσσουμε τον εαυτό μας αλλά τον δίνουμε και στο πιάτο? Νομίζω πρόκειται για ότι πιο στενάχωρο. Σκέφτομαι όμως τι μπορεί να κάνει ένα παιδί να φερθεί με τόση αφέλεια? Στην μόνη περίπτωση που το δικαιολογώ είναι αν το παιδί αυτό πάσχει από κάποια ψυχική/ψυχολογική ασθένεια και δυσκολεύεται να διακρίνει το καλό από το κακό. Σε άλλη περίπτωση μπορώ να φανταστώ πως ένα παιδί θα οδηγούνταν σε τέτοια συμπεριφορά μονάχα εαν ήταν στο περιθώριο, απομονωμένο από τους συνομιλήκους του και σταμπαρισμένο από το κοινωνικό του περιβάλλον για κάτι. Ειδάλλως δεν έχω καμία απάντηση. Τα θύματα εκφοβισμού θα ήταν τα πιο ευάλωτα σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης για παράδειγμα. Άλλο ένα πρόσωπο που μονοπωλεί τις ειδήσεις τις τελευταίες ημέρες. Το συγκεκριμένο παλικάρι εκπροσωπεί μια τεράστια ομάδα ανθρώπων που πέφτουν θύματα bullying καθημερινά από τον στενό τους περίγυρο. Ο λόγος? Γιατί ενδεχομένως διαφέρουν από την πλειοψηφία με κάποιο τρόπο. Το πληρώνουν με την χειρότερη τιμωρία λες και είναι έγκλημα. Έτσι λοιπόν η μειοψηφία γίνεται ευάλωτη κα προκειμένου να βρει ένα στήριγμα είναι διατεθειμένη να πιστέψει και τον μεγαλύτερο απατεώνα. Ακριβώς για αυτό. Γιατί όσο πιο πολύ σπρώχνεις κάποιον στο περιθώριο τόσο περισσότερο θολώνεις την κρίση του προκειμένου να ελευθερωθεί από αυτό και να ενσωματωθεί ξανά κάπου. Εκεί πατάνε συνήθως αυτά τα καθάρματα όπως ο Φίλιππος Λεβέντος. Γιαυτό αγαπητοί γονείς προσπαθείστε να μεγαλώνεται τα αγγελούδια σας με αρχές και αγάπη. Όχι μόνο την δική σας αγάπη προς αυτά. Αυτή δεν φτάνει. Καμιά φορά τα καταστρέφει κιόλας. Με την αγάπη που πρέπει να δείχνουν στους ανθρώπους. Να μην σπρώχνουν κανέναν στο περιθώριο γιατί αυτό πολλές φορές έχει τραγικές συνέπειες...