Όλοι θυμόμαστε την φάρσα του Γιώργου Μητσικώστα λίγα χρόνια πριν που έθεσε στο στόχαστρο τον Σάκη Ρουβά, ζητώντας του ως Μίκης Θεοδωράκης να ερμηνεύσει ένα από τα έργα του. Όσοι δεν την είχατε προλάβει τότε, σίγουρα θα έχετε ακούσει από τους γύρω σας για αυτήν. Είχε αφήσει ιστορία, πως να το κάνουμε? Σαν φάρσα λοιπόν, έκανε μεγάλη επιτυχία. Σαν πραγματικότητα όμως? Χμμ, εκεί είναι σκούρα τα πράγματα. Να που λίγα χρόνια αργότερα ο Μητσικώστας εκτός από τον τίτλο του ταλαντούχου και αγαπημένου μας κωμικού, κερδίζει και εκείνον του ''προφήτη''. Σαν άλλη Πυθία λοιπόν έρχεται να προμηνύσει το κοσμοιστορικό αυτό γεγονός. Και όμως φίλοι και φίλες της μουσικής και της τέχνης. Έφτασε η μέρα που ο Σάκης μας θα ερμηνεύσει τον Μίκη μας και αυτό δεν αποτελεί προιόν επιστημονικής φαντασίας. Είναι λογικό να μας φαίνεται παράταιρο καθώς οι δύο καλλιτέχνες προέρχονται από εντελώς αντικρουόμενα μουσικά μονοπάτια. Σαφώς η μουσική δεν παύει να είναι τέχνη όποιος και αν είναι ο ρυθμός της. Ο Μίκης από τη μία πλευρά αποτελεί σήμα κατατεθέν της Ελλάδας, όντας ο σπουδαιότερος δημιουργός που αυτός ο τόπος έχει γνωρίσει και παράλληλα έχοντας μια καρδιά από ατόφιο χρυσάφι (που λέει και η Καιτούλα!). Έφτασε αισίως τα 90 του χρόνια αυτός ο θρύλος και μέχρι σήμερα, μετά από όσα έχει περάσει στην ζωή του, μετά από βασανιστήρια, εξορίες, απαγορεύσεις, Χούντα ακόμα παραμένει παιδί. Απορώ ειλικρινά πως στην ευχή τα καταφέρνει εφόσον η σκληρή πραγματικότητα είναι πως η χώρα για την οποία εκείνος θυσιάστηκε, ποτέ δεν του πρόσφερε την αναγνώριση που του αξίζει. Αρκούσε πάντοτε μια ''λάθος'' δήλωση του και τον διέγραφαν. Πάντα αυτές οι λάθος δηλώσεις αφορούσαν προσωπικές του απόψεις που ενδεχομένως με τα χρόνια μπορεί να άλλαζαν. Θα έπρεπε να σας ζητήσει συγγνώμη προφανώς Ελληναράδες ένας σπουδαίος άνθρωπος που έχει καταλάβει πως τα κολλημένα μυαλά μόνο κακό μπορούν να κάνουν. Θα έπρεπε να απολογηθεί που παρότι γνήσιος αριστερός κάποτε αποπειράθηκε να δει τα πράγματα από την δεξιά σκοπιά μόνο και μόνο προκειμένου να μονιάσουν τα δύο άκρα. Θα πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να κάτσει να τον λιθοβολήσετε εαν αλλάξει άποψη για ένα θέμα πολιτικής. Στην αντίπερα όχθη έχουμε επίσης έναν σημαντικό Έλληνα τραγουδιστή που θέλετε δεν θέλετε να το χωνέψετε η νεολαία και όχι μόνο τον λατρεύει εδώ και πολλά χρόνια. Δεν βγήκε τώρα ο Σάκης όπως ένα σωρό παιδαρέλια που τα γνωρίζουμε μέσω talent shows και μετά δεν θυμόμαστε καν το όνομα τους. Είτε σας αρέσει είτε όχι έχει καταφέρει να μείνει μέσα στα πράγματα και αυτό είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς. Ποτέ δεν υπήρξα Ρουβίτσα αλλά όσα χρόνια θυμάμαι αυτή την μορφή, μου ήταν πάντα συμπαθής. Δεν τον θυμάμαι να προκαλεί ποτέ. Δεδομένης της επιτυχίας του θα μπορούσε να έχει κάνει αίσχη. Αυτό λοιπόν τον τιμά και εκείνον σαν άνθρωπο, είτε είμαστε fan της μουσική του πορείας είτε όχι. Αυτό που δεν χώνεψα ποτέ είναι ο πόλεμος των έντεχνων με όλους τους υπόλοιπους. Είναι εκείνοι στο ένα στρατόπεδο και απέναντι όλοι οι άλλοι που δεν τους μοιάζουν. Δεν υπάρχει λόγος για τέτοια αλλαζονεία. Ο Ρουβάς όπως είναι φυσικό θεωρεί πως η ευκαιρία που του δίνεται να ερμηνεύσει το ''Άξιον Εστί'' είναι ανεκτίμητη και θα μάθει πάρα πολλά μέσα από αυτό. Για εκείνον είναι ένα τεράστιο βήμα μπροστά, Χαζοί δεν είμαστε, δεν λέω. Βγάζει μάτι πως η επιλογή του συγκεκριμένου έγινε με σκοπό να προκληθούν αντιδράσεις. Μιλάμε για τη μέρα με τη νύχτα στα είδη που οι 2 εκπροσωπούν. Παρόλα αυτά για άλλη μια φορά την ίδια στιγμή που όλοι έσπευσαν να ρίξουν δηλητήριο και να δηλώσουν την δυσφορία τους, ο Μίκης τους βάζει τα γυαλιά. Τόνισε την λύπη και την πικρία του που το έργο του δεν υποστηρίχθηκε από κανέναν σε άλλους καιρούς, όταν θα έπρεπε ενώ τώρα οι ίδιοι σιωπηλοί άνθρωποι έχουν λόγο και φωνή μα και γνώμη για το ποιός θα ήταν κατάλληλος να το ερμηνεύσει τελικά. Που ήταν άραγε όλοι αυτοί οι υποστηρικτές του όταν οι μελωδίες του και το άκουσμα τους θεωρούνταν έγκλημα? Αναφέρει επίσης πως είναι ενάντια στις απαγορεύσεις και θεωρεί πως ακόμα και η χειρότερη εκτέλεση είναι καλύτερη από μια απαγόρευση. Τις δηλώσεις του αυτές περί απαγόρευσης ο Μίκης επέλεξε να κάνει την 21η Απρίλη. Κάθε άλλο παρά τυχαίο... Τι θα προτιμούσατε τελικά? Να σιωπήσουν τα ραδιόφωνα ή να ακουστούν σπουδαία επαναστατικά έργα, από όποιο στόμα κ αν προέρχονται...?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου