Νομίζω πως τα πάμε εξαιρετικά καλά σε αυτόν τον τομέα. Πιστεύω πως έχουμε συνηθίσει τόσο το τέρας, όσο και τις αποτρόπαιες πράξεις του. Έχουμε αρχίσει να το συμπαθούμε κιόλας, να το καταλαβαίνουμε, να ταυτιζόμαστε με τον χαρακτήρα του. Να προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε και όσα φρικιαστικά κάνει. Εκεί το χάσαμε το παιχνίδι. Όταν το μάτι μας αναγκάστηκε να βλέπει ξανά και ξανά δολοφονικές σκηνές και το αυτί μας να ακούει κραυγές αγωνίας. Δεν εννοώ στα θρίλερ, εκεί άλλωστε έχεις επιλογή. Είτε τα βλέπεις, είτε όχι. Όταν όμως ανοίξεις την τηλεόραση σου να δεις ειδήσεις και έρχεσαι αντιμέτωπος με αποκεφαλισμούς στο όνομα της θρησκείας, τότε τα πράγματα έχουν ξεφύγει. Όλα τα είχε αυτός ο κόσμος, αυτοί οι πιστοί που εξαπλώνονται σαν κατσαρίδες μας έλειπαν. Αυτοί που ακούνε την φωνή του Θεού από τα γεννοφάσκια τους και δεν θα δίσταζαν να σου κόψουν το χέρι και να στο δώσουν να το φας. Να μην στα λέω όμως εγώ, άνοιξε την τηλεορασίτσα σου να τα δεις με τα μάτια σου. Να τα εμπεδώσεις. Να αρχίσει το μάτι και το μυαλό να συνηθίζει στην ιδέα πως ο ιος αυτός αρχίζει και απλώνει τα πλοκάμια του ανα τον κόσμο. Μην ταράζεσαι που έρχεται και στην Ελλαδίτσα σου. Εσύ φρόντισε να φτιάξεις τζαμιά για να τους δώσεις την δυνατότητα να συγκεντρώνονται οργανωμένοι και να συζητούν με ποιο τρόπο σκοπεύουν να σε εξοντώσουν προκειμένου να πάνε στον παράδεισο. Όσο τραβηγμένο κ αν ακουστεί, αυτό που πιστεύω είναι πως σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν δεν υπάρχουν ηθικοί φραγμοί, όταν παιδιά μεγαλώνουν πιστεύοντας πως θα πάνε στον παράδεισο μόνο αν προκαλέσουν ανυπέρβλητο πόνο σε όσους δεν ασπάζονται τα ίδια πιστεύω με εκείνους, τότε μόνο μια λύση υπάρχει. Γενοκτονία. (Και να τονίσω σε αυτό το σημείο πως ουδεμία σχέση θα ήθελα να έχω με την οργάνωση της χώρας μου η οποία πιστεύει πως κάθε αλλοδαπός αξίζει να πεθάνει. Εδώ δεν μιλάμε για αλλοδαπούς. Εδώ μιλάμε για στυγνούς δολοφόνους).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου