Ναι ή Όχι?

Η απάντηση δυστυχώς είναι απλή. Ίσως... ίσως μια μέρα να ξεφύγεις απ'το μέλλον που σου φτιάξανε. Ίσως ίσως μια μέρα πλησιάσεις τον χαμένο σου εαυτό. Αααχ, πόσο μα πόσο μακρινό φαντάζει ένα τέτοιου είδους σενάριο σε αυτή τη χώρα. Με αυτούς τους ανθρώπους. Με αυτά τα μυαλά. Με αυτές τις νοοτροπίες. Με τόσο φανατισμό. Με ατσάλινες παρωπίδες. Με τόσο κολλημένες αντιλήψεις. Ένα μυαλό σταματημένο σε άλλες εποχές. Εκεί που οι περισσότεροι δεν είχαν αντιληφθεί τι εστί λιτότητα και ξερό ψωμί. Κυριολεκτώ για το ψωμί. Ευτυχώς που ο Βενέτης πήρε την πρωτοβουλία να μας ταίσει αυτές τις άγιες μέρες... Εγώ με τους δημοσιογράφους τα 'χω. Αυτούς σιχαίνεται η ψυχή μου και όλο μου το είναι. Ντρέπομαι που σπούδασα αυτό το (όπως το έχετε καταντήσει) αισχρό και ποταπό επάγγελμα. Όλοι τσιράκια. Όλοι όμως. Έχουν παρακολουθήσει μαθήματα σου λέει για το πως καλούνται να παρουσιάζουν ειδήσεις. έτσι αμερόληπτα όπως τους βλέπεις στην οθόνη σου να στα λένε έξω απ'τα δόντια τόσα χρόνια. Έλα να σου μάθω πως να στηρίζεις τα μνημόνια καλέ μου φίλε δημοσιοκάφρε. Ευτυχώς υπάρχουν ορισμένοι, ελάχιστοι σωστοί στο επάγγελμα ακόμα και έχω την τιμή και τη χαρά να γνωρίζω και να θαυμάζω. Η Αντριάνα Πρασκευοπούλου για παράδειγμα, για να μιλάμε με στοιχεία και ονόματα! Ας πάψουμε να κατονομάζουμε μόνο τα στραβά και τα ανάποδα και ας αρχίσουμε να λέμε και κανένα μπράβο σε όσους στέκονται βράχοι σε μια τέτοια εποχή με τόσα αρπακτικά γύρω τους, έτοιμα να τους κατασπαράξουν. Παρόλα αυτά η Αντριάνα είναι μια μεμονωμένη περίπτωση και μετά λύπης μου έχω διαπιστώσει πως ούτε κατά διάνοια εκπροσωπεί το σύνολο του συναφιού της. Οι πολιτικοί φυσικά ακολουθούν αγέρωχοι και καταλαμβάνουν την δεύτερη θέση στον αγώνα παραπληροφόρησης, ψεύδους, ξεφτίλας και αηδίας. Σε μια πανίσχυρη συνεργασία λοιπόν με τους δημοσιογραφίσκους μας έχουν φέρει εδώ που είμαστε τόσα χρόνια. Μας έχουν συνηθίσει στην ατιμία και την παγαποντιά και τώρα δεν μπορούμε. Δεν αντέχουμε χωρίς αυτά. Αρχίζουμε και παθαίνουμε σύνδρομο στέρησης τώρα που βρέθηκε κάποιος που φαίνεται-τουλάχιστον- διαφορετικός από τη φάρα τους. Σας δυσαρέστησε το δημοψήφισμα ε? Θεωρείτε πως ο Τσίπρας φταίει που η χώρα διχάστηκε και οι άνθρωποι χωρίστηκαν σε δύο μερίδες που η καθεμία υποστηρίζει κάτι διάφορο. Οι Ναιδες και οι Όχιδες γίναμε. Μετά τους Βροντάτσηδες και τους Φουρτουνάτσηδες κάνουμε θραύση. Δημόσια πρόσωπα, άνθρωποι του καλλιτεχνικού στερεώματος, ο κάθε πικραμένος (συμπεριλαμβανομένης και της υποφαινόμενης!) ''πολιτικός'' του fb βγαίνει και υποστηρίζει σθεναρά την άποψη του. Τόσα χρόνια σας βόλευε καλύτερα φαίνεται που την ευθύνη για την καταστροφή μας την έπαιρναν άλλοι. Τώρα που η απόφαση είναι στα χέρια μας έχουμε πάθει πανικό. Αδειάζουμε ράφια των σούπερ μάρκετ, φουλάρουμε και κάνουμε χρυσά τα βενζινάδικα σαν να μην υπάρχει αύριο. Λες και υπήρχε ''αύριο'' λαμπρό, τόσα χρόνια τώρα που μας κυβερνούσαν τα γαλαζοπράσινα στρουμφάκια. Τώρα ήρθαν αυτοί οι κακοί οι άνθρωποι και πασχίζουν με νύχια και με δόντια να γκρεμίσουν ότι έχτισαν οι προηγούμενοι. Για κοίτα ρε κάτι κωλόπαιδα που πάνε να μου πάρουν τα χρυσά κουτάλια που έβαλε στα χέρια μου ο Γιωργάκης, ο Κωστάκης και ο Αντωνάκης. Κοίτα θράσος! Ήρθαν ξαφνικά οι κόκκινοι σατανάδες στην εξουσία για να ξεριζώσουν όση φτώχεια θέρισαν οι προηγούμενοι στα σπίτια μας. Και θέλουν και τη βοήθεια μου από πάνω προκειμένου να το πετύχουν. Αυτό λέγεται θράσος... Θέλετε δημοκρατία στα λόγια μα όταν σας την προσφέρουν (γιατί δεν θεωρώ κάτι πιο δημοκρατικό απο το δημοψήφισμα) θέλετε χούντα ξαφνικά. Ή μάλλον θέλετε να μην σας βγάλουν από τη βολή σας. Θέλετε να βρίζετε τον Αλέξη και τον κάθε Αλέξη για την απόφαση του και να μην λερώσετε τα ντελικάτα χεράκια σας. Θέλετε να βρίζετε ασύστολα τους δημοσιογράφους, μα όταν το κάνει η κυβέρνηση αρπάζετε τις ασπίδες και σπεύδετε να υπερασπιστείτε την Σία, την Μαρία κτλ. Τώρα λοιπόν βλέπετε εθνικό διχασμό Έλληνες. Άρα τόσα χρόνια βλέπατε ομόνοια και συμπόνια για τον συνάνθρωπο υποθέτω. Κάτι που επίσης κατέστρεψε ολοσχερώς ο Τσίπρας. Μάλιστα... Κανέναν δεν τον ένοιαξε αν ο γείτονας δεν είχε να φάει. Κακά τα ψέματα. Και τώρα φοβούνται τα βολεμένα τα πουλάκια μου μην τυχόν και έρθουν στην ίδια μοίρα με τον καημένο το γείτονα. Ήθελα να ξερα, κανείς δεν βλέπει πως οι Ευρωπαίοι δεν μας θέλουν εκτός Ευρωζώνης? Κανείς δεν βλέπει πως έχει πάρει φωτιά ο κώλος τους που επικρατεί το όχι? Κανείς δεν βλέπει, ή όλοι εθελοτυφλούν? Πάρτε το χαμπάρι Έλληνες, όσο δεν δίνουμε δεκάρα για το τομάρι του γείτονα τίποτα, ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει. Το μόνο που τρέμουν οι ξένοι είναι μην τυχόν ξυπνήσουμε και ενωθούμε επιτέλους. Αμήν...