Να σου αλλάξω τα φώτα ή τα λάστιχα?

Έχουμε δύο επιλογές καθώς φαίνεται. Καλέ τώρα που το σκέφτομαι, ότι θέλουμε τους κάνουμε τους πολιτικούς και όχι αυτοί εμάς. Τσάμπα γκρινιάζουμε και παραπονιόμαστε εν τέλει. Μας καίγεται μια λάμπα? Μας την αλλάζουν! Μας πιάνει λάστιχο? Και αυτό μας το αλλάζουν! Μα τι προθυμία είναι αυτή. Τι καλή θέληση. Τι αγάπη προς τον έρμο τον Έλληνα πολίτη. Δεν πρόκειται να σου αναλύσω την πολιτική ψευτιά του καθενός. Βαρέθηκα. Μπούχτησα. Και να σου πω και κάτι? Δεν ασχολήθηκα καν αυτή τη φορά. Άρα δεν μπορώ να εκφέρω σαφή άποψη. Μέχρι σήμερα όμως, ότι και αν άκουσαν τα αυτιά μου, το διέψευσαν μετά από λίγο τα μάτια μου. Αυτό συνέβη. Από όσα άκουσα, άλλα τα πίστεψα, άλλα με έκαναν και γέλασα. Υπήρξαν και πολλά που δεν τα άκουσα καν. Ποιό το νόημα? Το θέμα είναι αυτά που είδα, όσα βίωσα. Πράγματα τα οποία δεν περιμένω καμία πολιτική ανάλυση και κανένα κομματόσκυλο να μου τα εξηγήσει. Ήταν χειροπιαστά. Δόξα το Θεό. Τα έπιασα με τα ίδια μου τα χέρια. Ή μάλλον δεν τα έπιασα. Μάλλον όσα ονειρευόμουν να αγγίξω, ξεγλίστρησαν ακόμα πιο μακριά από τα χέρια μου... Ότι όνειρα είχα όσο πάνε και απομακρύνονται, μεταναστεύουν.. Δεν μπορώ να τα βρω στη χώρα μου πάντως και αυτό μου το αποδεικνύει η καθημερινότητα μου απροκάλυπτα. Ότι πόρτα και αν χτυπήσω κλείνει στα μούτρα μου, αλλά ακόμα και αν καταφέρω να την ανοίξω το δωμάτιο μικραίνει και δεν με χωράει τελικά. Άρα τι μένει? Να πάω και εγώ μακριά, να κυνηγήσω τα όνειρα μου. Αφού κάποιοι αποφασίζουν να τα στείλουν στο διάολο. Ξέρεις κάτι? Αν είχα μια ελπίδα με κάτι καινούριο που φάνηκε στο προσκήνιο, κατάφερες και την διέλυσες κ αυτήν. Δεν σε πίστεψα εξ αρχής. Ήθελα όμως τόσο αθεράπευτα πολύ να σε πιστέψω και να μου δώσεις επιτέλους ένα λόγο να παλέψω για όσα αγαπάω, στη χώρα μου. Την ωραιότερη χώρα του κόσμου με το μοναδικό ταλέντο να διώχνει μακριά τα παιδιά της. Να τα εξορίζει και να τα πείθει πως αυτά θέλουν να φύγουν. Αλλά δεν θέλουμε ρε γαμώτο.. Δεν θέλουμε να φύγουμε από δω. Δεν θέλουμε να χάσουμε όσους αγαπάμε,τους φίλους, τους συγγενείς... Θέλουμε να μαστε κοντά τους. Αλλά και να μην φύγουμε πρώτοι εμείς, θα φύγουν εκείνοι... Ποιό το όφελος? Και καλά όσοι πετάγονται μέχρι το χωριό για να ψηφίσουν κάθε μήνα σαν εκδρομούλα. Οι υπόλοιποι φεύγουν μια και καλή...